تاریخچه ی:
ابوحنیفه
نامش نعمان بن ثابت و مشهور به ابوحنیفه است. از بزرگان علمای ((اهل سنت ))و از ((ائمه اربعه ))اهل سنت است و در نزد ایشان ملقب است به امام اعظم.
روش او در فقه بر قیاس است و مدّت دو سال شاگردی ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) را نموده و سپس از آن حضرت جدا شده و به وادی خود کشانده شده بود.
بارها می گفت: “ لولاالسنتان لهلک النعمان” (اگر دو سال شاگردی محضر امام صادق نبود نعمان هلاک میشد.) به لحاظ تفکر سیاسی ارادتی تمام به محمد و ابراهیم پسران ((عبدالله محض)) داشت و مردم را به بیعت با ابراهیم فتوا میداد و می گفت: شهید در راه ابراهیم مانند شهید در معرکه ((بدر)) است. گفتند چرا خودت نمی روی میگفت: امانات مردم در نزد من زیاد است!!
باری ((منصور دوانیقی|منصور دوانیقی)) او را به ((بغداد|بغداد)) طلبید و به زهر بکشت، وفاتش در سال 150 هجری اتفاق افتاد و قبرش در نزدیک پل ((کاظمین)) معروف است.
منابع:
تحفه الاحباب، شماره 709، ص 537
مراجعه شود به:
((نا آگاهی ابوحنیفه))
((مناظره امام باقر علیه السلام با ابوحنیفه))
((فتوای غلط ابو حنیفه))
((سوء استفاده ابوحنیفه))
((ابوحنیفه و فتوای غلط))
((ابوحنیفه و علم امام صادق))
((ابو حنیفه و قیاس))