منو
 کاربر Online
737 کاربر online
تاریخچه ی: ابعاد جهان

نگارش: 2





دید کلی:


در یک نگاه ساده اولیه در آسمان چیزی وجود ندارد که خیلی دور به نظر برسد. به همین علت است که کودکان ، پنداره ای از این قبیل را که گاو بر پشت ماه جهید یا کسی آن قدر بالا پرید که دستش به آسمان رسید، به آسانی قبول می کنند. در یک نگاه اولیه چنین گمان می گردد که آسمان سایبان محکمی است که اجسام درخشان آسمانی ، همچون دانه های الماس ، بر سقف آن نصب شده است. در قرآن مجید نیز به تعبیر عرش از آسمان یاد می گردد.

تعداد آسمانها :


از قرنهای چهارم تا ششم پیش از میلاد مسیح ، اخترشناسان یونانی پی بردند که باید بیشتر از یک سایبان (آسمان) وجود داشته باشد. چون اوضاع نسبی ستارگان ثابت ، که حول زمین حرکت می کنند، ظاهرا تغییری نمی کند، اما اوضاع نسبی خورشید ، ماه و پنج جسم درخشان ستاره مانند که امروزه سیارات عطارد ، زهره ، مریخ ، مشتری ، و زحل می گویند) تغییر می کنند. در قرآن مجید نیز ، جایی که صحبت از حقیقت آسمان می کند، لفظ آسمان های هفتگانه به کار برده میشود.

تاریخچه:


نخستین اندازه گیری علمی فاصله های کیهانی ، در حدود سال 240 پیش از میلاد مسیح به وسیله اراتوستن Eratostenes ، مدیر کتابخانه اسکندریه ، انجام گرفت. در آن زمان اسکندر ، پیشرفته ترین مرکز علمی جهان بود. ارقاعی که اراتوستن پیدا کرده بود، بر حسب واحدهای امروزی برای قطر زمین در حدود 800‚12 کیلومتر و برای محیط زمین در حدود 000‚40 کیلومتر بوده است، و این نتیجه تقریبا درست است. اما متاسفانه این تعداد پذیرفته نشد.

در حدود صد سال پیش از میللاد ، اخترشناس دیگر یونانی ، بنام پوزیدونیوس (Posidonius) کار اراتوستن را تکرار کرد، و نتیجه ای که گرفت در حدود 000‚29 کیلومتر برای محیط زمین بود. بطلیموس (ptolemy) رقم کوچکتر را پذیرفت و لذا در سراسر قرون وسطی همین رقم مورد پذیرش قرار گرفت. کریستوف کلمب (Colombus) نیز رقم کوچکتر را پذیرفت. بعدها افراد دیگری نیز ابعاد زمین را مورد ارزیابی قرار داد. و ازمای را بدست آوردند.

روشهای مختلف اندازه گیری فواصل کیهانی:


در حدود صد و پنجاه سال پیش از میلاد، هیپارکوس (Hyparchus) ، فاصله زمین تا ماه را بر حسب قطر زمین بدست آورد. وی روشی را بکار برد که یک قرن پیش از او ، بوسیله جسورترین اخترشناس یونانی آریستارکوس (Aristarchus) ، پیشنهاد شده بود. آریستاکوس متوجه شده بود که انحنای سایه زمین، وقتی که از ماه می گذرد، باید ابعاد نسبی زمین تا ماه را نشان دهد. با پذیرش این نظر و به کمک روشهای هندسی می توان فاصله زمین تا ماه را بر حسب قطر زمین محاسبه کرد.

برای تعیین فاصله خورشید نیز ، آریستاکوس ، یک روش هندسی را به کار برد که از نظر تئوری درست بود. اما نیاز به اندازه گیری زاویه هایی چنان کوچک داشت که جز با استفاده از وسایل امروزی ممکن نبود. هر چند که ارقام وی درست نبود، اما او نتیجه گرفت که خورشید حد اقل باید هفت برابر بزرگتر از زمین باشد و لذا گردش خورشید به دور زمین که در آن زمان رایج بود، غیر منطقی دانست.

اختر شناسان بعدی حرکات اجرام آسمانی را بر مبنای این نظریه مورد مطالعه قرار دادند که زمین ساکن است و در مرکز عالم قرار دارد. نفوذ و سلطه این نظریه تا سال 1543 ، یعنی تا زمانی که کوپرنیک (Nicilaus Copernicus) کتاب خود را منتشر کرد و با پذیرش عقیده آریستاکوس ، زمین را برای همیشه از مرکز جهان بودن بیرون راند، حاکم بود.

  • یکی دیگر از روشهایی که با آن می توان فاصله های کیهانی را محاسبه کرد، استفاده از روش پارالاکس (Paralax) است.

  • روش دیگر استفاده از مثلثات است. بطلیموس با استفاده از مثلثات توانست فاصله راه را از روی پارالاکس آن تعیین کند و نتیجه اش با رقم پیشین ، که به وسیله هیپارکوس بدست آمده بود، تطبیق می کرد.

البته امروزه روشهای مختلف دیگری که خیلی دقیقتر از روشهای فوق است، فاصله خورشید از زمین بطور متوسط تقریبا ، برابر 5‚149 میلیون کیلومتر است. این فاصله متوسط را واحد نجومی (با علامت اختصاری A.U) می نامند و فاصله های دیگر منظومه شمسی را با این واحد می سنجند.

سیر تحولی و رشد :


با گسترش روز افزون علم و ساخت تلسکوپهای دقیق ، دانشمندان ، در اندازه گیری ابعاد جهان روز به روز به نتایج جدیدتری نایل می شدند. با ساخته شدن و گسترش این وسایل اندازه گیری ، دید بشر نسبت به جهان نیز تغییر یافت. به عنوان مثال با چشم غیر مسلح تقریبا می توانیم در حدود 6 هزار ستاره را ببینیم، اما اختراع تلسکوپ ناگهان آشکار کرد که این فقط جزیی از جهان است.

هرچند با بوجود آمدن وسایل دقیق اندازه گیری ، دانش نیز نسبت به جهان هستی ، گسترش پیدا می کرد، اما نظریه های مختلفی توسط دانشمندان ارائه می گردد. از جمله دانشمندانی که نسبت به ارایه این نظریه ها اقدام کردند میتوان به ویلیام هرشل (Wiliam Herschel) ، اختر شناس آلمانی الاصل انگلیسی یا کوبوس کورنلیس کاپیتن (Jacobus cornelis kapteyn) ، اخترشناس هلندی ، شارل مسیر (Charles Messier) و هابل و … اشاره کرد.

پایان جهان کجاست؟


سرانجام بعد از تحقیقات گسترده توسط پیچیده ترین تلسکوپها ، دانشمندان دریافتند که:

  • غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد.
  • کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
  • کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست.
  • بر اساس مقیاس جدید فاصله ها ، سن زمین حد اقل 5 میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.

همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه های کهکشانی را نشان میدهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امراة ال مسلسله و سه ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن ، و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می دهند.

اگر کهکشانها خوشه ها را ، و خوشه ها نیز خوشه های بزرگتری را تشکیل می دهند، آیا می توان گفت که جهان ، و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می توانند تا فاصله 9 میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه ای از پایان جهان پیدا نکرده اند.

مباحث مرتبط با عنوان:





تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 19 مهر 1384 [15:48 ]   6   مجید آقاپور      جاری 
 سه شنبه 19 مهر 1384 [15:38 ]   5   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 سه شنبه 19 مهر 1384 [15:23 ]   4   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 سه شنبه 19 مهر 1384 [15:17 ]   3   مجید آقاپور      v  c  d  s 
 شنبه 28 آذر 1383 [06:48 ]   2   نفیسه ناجی      v  c  d  s 
 چهارشنبه 06 آبان 1383 [06:33 ]   1   حسین خادم      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..