از امام حسن مجتبی (علیه السلام) روایت شده است که هر جا در کتاب خدا نامی از« ابرار» آمده است. به خدا سوگند، خداوند جز علی بن ابی طالب و فاطمه و من وحسن و حسین را اراده نکرده است. چرا که ما ابرار هستیم از ناحیه پدران و مادران و دلهای ما به طاعت و نیکی اوج گرفته است و از دنیا و دوستی آن بیزار است و خدا را در همه فرایضش فرمان بردیم و به وحدانیت او ایمان داریم و پیامبرش را تصدیق کردیم.
توضیح: اما آیاتی که در آن« ابرار» آمده است: « ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفرعنا سیئاتنا و توقنا مع الابرار» سوره آل عمران، آیه 193.

« نزلاً من عندالله و ما عندالله خیر الابرار» سوره آل عمران، آیه 198.

« ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافور» سوره انسان، آیه 5.

« ان الابرار لفی نعیم و ان الفجار لفی حجیم» سوره انفطار، آیه 13.

« کلا ان الکتاب الابرار لفی علیین» سوره مطففین، آیه 18.

« ان الابرار لفی نعیم علی الارائک ینظرون» سوره مطففین، آیه 22.

از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است که آیات: « کلا انٌ کتاب الابرار لفی علیین و ما ادرایک ما علییون کتاب مرقوم یشهده المقربون »* درباره رسول الله و علی و فاطمه و حسن وحسین (علیهم السلام) نازل شده است و مراد آنها هستند.

منابع: بحار الانوار، ج 24، ص 2، حدیث 9 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 170
* سوره مطففین، آیات18-20

مراجعه شود به

((امام حسین در قرآن))

منابع: بحار الانوار، ج 24، ص 3، حدیث 10 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 171.