حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:
به خدا سوگند، هر جا در قرآن نامی از « ابرار » آمده است، خداوند جز
علی بن ابیطالب و
فاطمه و من و
حسین را اراده نکرده است؛ چرا که ما و پدران و مادرانمان ابرار هستیم؛ دل‌های ما در طاعت و نیکی اوج گرفته است و از دنیا بیزار است؛ ما خدا را در همه اوامرش فرمان بردیم، به وحدانیت او ایمان آوردیم و پیامبرش را تصدیق کردیم.»
آیاتی که در آن کلمه « ابرار » آمده است:
«
ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفرعنا سیئاتنا و توقنا مع الابرار » سوره آل عمران، آیه 193.
«
نزلاً من عندالله و ما عندالله خیر الابرار »؛ سوره آل عمران، آیه 198.
«
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافور »؛ سوره انسان، آیه 5.
«
ان الابرار لفی نعیم و ان الفجار لفی حجیم »؛ سوره انفطار، آیه 13.
«
کلا ان الکتاب الابرار لفی علیین »؛ سوره مطففین، آیه 18.
«
ان الابرار لفی نعیم علی الارائک ینظرون »؛ سوره مطففین، آیه 22.
حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود:
آیات «
کلا انٌ کتاب الابرار لفی علیین و ما ادرایک ما علییون کتاب مرقوم یشهده المقربون »؛ (سوره مطففین، آیات 18-20)؛ ( نه چنین است، کارنامه نیکان در علیین است و تو چه دانی که علیین چیست؟ کارنامه ای است نگاشته که مقربان درگاه خداوند گواه آن هستند ) درباره
رسول الله و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام نازل شده است و منظور از ابرار، آنها هستند.
منابع:
بحار الانوار، ج 24، ص 2، حدیث 9 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 170
بحار الانوار، ج 24، ص 3، حدیث 10 - مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 171.
مراجعه شود به
امام حسین در قرآن
