تاریخچه ی:
ابابیل
ابابیل، واژه قرآنی به معنای دسته ها و گروه ها است که در مورد پرنده و اسب و شتر به کار می رود. این کلمه از الفاظ نادر است و تنها یک بار در قرآن در آیه 3 ((سوره فیل|سوره فیل)) به کار رفته است و به همین جهت در کتابهای لغت و تفسیر بحثهای مفصلی برانگیخته است.
برخی از مفسران آن پرندگان را پرستو، گروهی آنها را مرغابیان سبز با منقار زرد، و دسته ای نیز آنها را پرندگان سیاه دریایی دانسته اند، گفته اند که هر یک از آنها سه دانه سنگریز در دو چنگال و منقار خود داشتند که آنها را بر سر سپاهیان ((ابرهه|ابرهه)) فرو فرستادند.
چهل سال قبل از بعثت یعنی در سال تولد ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|حضرت محمد)) (ص)، که بعدها « ((سال عام الفیل|عام الفیل ))» نام گرفت، سپاه مجهز ابرهه پادشاه یمن به قصد تخریب ((کعبه|خانه خدا ))راهی ((مکه|مکه)) شدند ولی در میان راه قبل از رسیدن به مکه با گروههایی از پرندگان که از سوی ((دریای احمر)) آمده بودند، مواجه گشتند.
هر یک از آن پرندگان سه عدد سنگریزه با خود همراه داشت که تقریباً به اندازه نخود بود، این سنگریزه ها را بر سر لشگریان ابرهه فرو ریختند و به هر کدام از آنها اصابت می کرد هلاک می شد.
برخی گفته اند: سنگریزه ها به هر جای بدن آنها می افتاد سوراخ می کرد و از طرف مقابل خارج می شد، سپاهیان یمن و خود ابرهه بر اثر اصابت همان سنگریزه کشته شدند.
بعضی گفته اند: اولین باری که بیماری آبله در سرزمین عرب دیده شد، همان سال بود و برخی از لغت شناسان نیز رابطه لفظی بین ابابیل و آبله معتقدند.
منابع:
دایرةالمعارف بزرگ اسلامی ج2، تفسیر نمونه ،ج 27؛ تفسیر المیزان، ج 20؛ تفسیر مجمع البیان ج 10