منو
 کاربر Online
732 کاربر online
تاریخچه ی: آویشن

نگارش: 2





img/daneshnameh_up/1/1d/Avishan.jpg

آویشن Thymian


اسم این گیاه از لغت یونانی Thymos گرفته شده که به معنای جرئت و قدرت است و می تواند نمادی برای اثر دارویی و شفابخشی این گیاه باشد. این گیاه از خانوادة نعنائیان( Lamiaceae ) و منشاء پیدایش آن مناطق دریای مدیترانه است. این گیاه از گیاهان چند ساله بوده و تا ارتفاع 40 سانتیمتر رشد می کند و بر روی شاخه های کوچک و چوبی اش، برگهای نوک تیز به رنگ سبز تیره می رویند. از برگهای بسیار خوش عطر آن اغلب به عنوان ادویه یا دارو استفاده می شود. از گلهای سفید متمایل به صورتی رنگ آن در تابستان بوی شامه نوازی به مشام می رسد. گونه های بی شمار و متفاوتی از انواع این گیاه وجود دارد. جوهر این گیاه عطر تندی دارد و نوع تازه آن از عطر بیشتری برخوردار است.

جایگاه این گیاه در تاریخ


این گیاه در مصر باستان نقش عمده ای در مومیایی کردن اجساد ایفامی کرد. پزشکان یونانی و مصری، اثر قوی و تحریک کنندة این گیاه را شناخته بودند حتی آشپزهای آن روزگار هم به ارزش آن واقف بودند. این گیاه در قرون وسطی به عنوان نمادی از قدرت و جرئت مطرح می شد و سربازهای آن موقع، قبل از جنگ خود را با این گیاه می آراستند.

استفاده در آشپزی


در حال حاضر، بسیاری از غذاهای کشورهای جنوب اروپا بدون آویشن معنی و مفهوم خود را از دست می دهند. این گیاه تقریباً در ترکیبات ادویه ای، نقش اساسی دارد و در آشپزی غذاهای سنگین از آن استفاده فراوانی می شود. آویشن علاوه بر بهبود طعم غذا، باعث سرعت بخشیدن به عمل هضم نیز می شود. مصرف آن، مخصوصاً در وعده های غذایی سنگین توصیه می شود. از لحاظ طعم، این گیاه با ریحان، نوعی آلو، جوز هندی، اکلیل کوهی و مریم گلی شباهت دارد. از آویشن در این غذاها استفاده می شود: سرخ کردنی ها ( مخصوصاً گوشت بزغاله ) ، ماهی، پرنده، سس اسپاگتی، سس گوجه فرنگی، سوپ سبزیجات، سالاد، غذاهای قارچ دار، گوشت چرخ کرده در حجم زیاد، خورشتها و غذاهای سیب زمینی دار. این گیاه باید دور از نور و رطوبت و در شیشه های ضخیم و سربسته یا قوطیهای فلزی نگهداری شود.

خواص دارویی


این گیاه، در درمان بیماریهای مجاری تنفسی کاربرد دارد. روغن زیاد آن برای بیماریهای زودگذر و مزمن ریه ها و حتی سرفه های حاد، مؤثر است و عمل تنفس را آسان تر می کند.

روغن آویشن، گرفتگی های عضلانی را درمان می کند و بر ریه ها اثر آرام بخش دارد. به دلیل تاثیر آنتی باکتریایی، این گیاه برای درمان ورم ناحیه دهان و حلق به صورت مواد قرقره کردنی استفاده می شود. استعمال خارجی آویشن به صورت مالیدن روی پوست یا ریختن در وان حمام است.

برای تهیه چای آویشن 1 قاشق چایخوری از آن را با 150 میلی لیتر آب جوش و پس از 10 تا 15 دقیقه مصرف می کنیم. به عنوان مایع وان حمام، یک مشت پْر از این گیاه را در آب بریزید. بیش از 15 دقیقه در درون این آب قرار نگیرید و پس از آن حتماً یک ساعت استراحت کنید. این گیاه را می توان در یک کیسة کوچک ریخت تا در آب، پخش نشود. این حمام، در مقابل سرماخوردگی و زکام کمک مؤثری است، برای سرفه و برونشیت خلط آور است و برای خستگیهای بدنی و دردهای اندامی بسیار مفید و اثر بخش است.



تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 یکشنبه 24 اردیبهشت 1385 [20:12 ]   3   سمیه فارابی اصل      جاری 
 یکشنبه 13 دی 1383 [11:14 ]   2   نفیسه ناجی      v  c  d  s 
 شنبه 04 مهر 1383 [09:21 ]   1   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..