تاکنون صدها کتاب و مقاله در مورد هنرهای رزمی آسیایی نوشته شده است ، ولی تنها تعداد انگشت شماری به اهمیت ذن در هنرهای رزمی اشاره کرده اند.
نادیده گرفتن ذن مایه تاسف است؛ زیرا هنرهای رزمی در ظریف ترین شکل خود چیزی بیش از رقابتجسمی بین دو حریف، یعنی وسیله ای برای تحمیل اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او است.
در وقع برای استاد واقعی کاراته ، کونگ فو ، آی کی دو ، وینگ چان و دیگر هنرهای رزمی اساسا راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی ، استراحت مغزی و فکری و عمیق ترین نوع اعتماد بنفس به شمار می رود.
بنابراین به پیروی از آن هنر جنگیدن به وسیله شمشیر ، کنجوتسور «روش شمشیر زنی» به کندو تبدیل گشت. به زودی دیگر هنرهای رزمی پسوند "دو" به خود گرفتند که به مفهوم "راه" است و یا کاملتر بگویم: «راه روشن بینی، خودسازی و فهم.» عنصر اساسی ذن به درجات مختلف در هنرهای رزمی آی کی دو ، جودو ، کاراته دو ، کوان دو ، هاپ کی دو ، جیت کان دو و در بین دیگر هنرهای رزمی معکوس است.
نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده از آن را غیر ممکن می سازد زیرا ذن فاقد هر گونه نظریه است از این رو ذن دانشی است درونی و از درون شخص سرچشمه می گیرد که برای آن هیچ توضیح خاص و صریح و قطعی داده نشده است. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقاء سطح هوش فرد تاکید ندارد و تاکید آن بر عمل شهودی است. هدف نهایی ذن آزاد سازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان های عاطفی است.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
