جمهوری آذربایجان
نام رسمی : جمهوری آذربایجان (Azarbaijchan)
عضو :
سازمان ملل متحد ، کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا .
مساحت : 600/86 کیلومتر مربع .
جمعیت :در سال ۲۰۰۲، ۸۱۶۷۰۰۰ نفر( هشتاد و ششمین کشور از نظر جمعیت ) .
پایتخت:
باکو
شهرهای عمده :از شهرهای مهم آن میتوان
سومقاییت ،
مینگه چویر اشاره کرد.
زبان :
آذری ( 83%) ،(رسمی 6 % )،
ارمنی (2 %) .
مذهب : پیرامون ۷۰ درصد مردم جمهوری آذربایجان شیعه هستند. کلاً ۹۳٫۴ درصد مردم این کشور مسلمان بوده و ۴٫۸ درصد ارتدکس و بقیه (۲٫۴ درصد) پیرو کیشهای دیگرند.
امید طول عمر : 71 سال .
واحد پول:
منات آذربایجان است.
حکومت
نوع حکومت آن جمهوری فدرال چند حزبی با یک مجلس قانونگذاری است.رئیس جمهور و 350 عضو پارلمان با رأی تمامی افراد بالغ برای چهار سال انتخاب میشوند . سیاست حزبی در مراحل اولیه است و احزاب کوچک آذری و گروهبندیهای سیاسی بسیاری وجود دارد .
احزاب عمده عبارتند از :
جبهه خلق آذربایجان و
گروه سیاسیال دموکرات .
آموزش
میزان باسوادی : بیش از 99 % ( 1970 )
سنین تحصیل اجباری : 5 تا 15 سال .
تعداد دانشگاه : 2 .
دفاع
خدمت سربازی :مدت انجام خدمت سریازی 2 سال میباشد.
جغرافی
آذربایجان متشکل است از زمینهای پست کرانه
دریای خزر ، بخشی از
کوههای قفقاز در شمال و قفقاز کوچک در جنوب غربی . این جمهوری شامل سرزمین
نخجوان در غرب
ارمنستان است .
رودهای مهم : کوراارس .
بلند ترین نقطه :
قله بازار دیوزی ، 44480 متر .
آب و هوا : آذربایجان آب و هوای متنوعی دارد از جمله نیمه استوایی خشک و مرطوب در کنار دریای خزر و تنوع دمایی در کوهها.
اقتصاد
ذخایر مهم
نفت و
گاز طبیعی نقطه اتکای اقتصاد و اساس صنایع سنگین است . هر چند صنعت بر اقتصاد حکم فرماست ، بخش کشاورزی کالاهای مختلف صادراتی از جمله
پنبه و
تنباکو را تولید می کند .
ماهی خاویار برای صنعت مهم خاویار در دریای خزر صید می گردد . اقدامات اولیه برای ایجاد اقتصاد بازار انجام گرفته ،و موافقتنامه های تجاری با
ترکیه به امضا رسیده است .
تاریخچه
مدارک تاریخی نشان میدهد که جمهوری آذربایجان در زمانهای کهن
آلبانیا نام داشت.
مردم آنجا نخست از نژاد قفقازی (آسیانی) و همتبار با گرجیها و چچنها و داغستانیهای امروز بودند. سپس با آمدن تیره های آریایی به جنوب، آلبانیا نیز مانند بقیه ایران آریایی نشین شد و خون بیشینه مردم آلبانیا از تبار همان آریایی های مهاجر است. بعدها این بخش بارها تغییر نام داده و هر بار بخشی از خاک مناطق همکنار خود بشمار میرفته. گاه بخشی از ارمنستان، گاه تالش، گاه آذرپایگان و جز اینها.
استفاده از نام استان ایرانی آذربایجان برای این منطقه بوسیله عثمانیهای مهاجم که بخشهایی از ایران را اشغال کرده بودند انجام پذیرفت و شوروی نیزهمیمن کار را ادامه داد و هدف از آن ادعا پیدا کردن بر روی استان و منطقه ایرانی آذربایجان بود.
تاریخ اخیر
روسیه در اوایل قرن نوزدهم آذربایجان شمالی را تسخیر کرد ، ولی بخش اعظم سرزمین آذریها تحت حکومت ایرانیان باقی ماند . طی جنگ جهانی اول ، جنبش ملی گرای آذری با ترکها متحد شد .
در 1918 کشور مستقل آذری با کمک ترکها ایجاد شد ، ولی در 1920 به تسخیر ارتش سرخ شوروی در آمد . آذربایجان از 1922 تا 1936 بخشی از جمهوری ماوراء قفقاز شوروی بود و سپس به صورت یکی از جمهوریهای شوروی در آمد . آذربایجان به دنبال کودتای نافرجام کمونیستهای تندرو در مسکو ( سپتامبر 1991 ) اعلام استقلال کرد و در زمان انحلال شوروی ( دسامبر 1991 ) از سوی جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شد .
از 1990 نیرهای آذری و ارمنی بر سر حاکمیت
قره باغ علیا درگیر کشمکش خشونت باری بوده اند .
این سرزمین که اکثریت جمعیت آن را ارمنیان مسیحی ارتودوکس تشکیل می دهد در محاصره آذریهای شیعه قرار دارد . در 1992 آذربایجان از جامعه کشورهای مستقل مشترک المنافع خارج شد و روابط نزدیکی با ترکیه ایجاد کرد .
نقشه جمهوری آذربایجان و همسایگان آن
عکس پیدا نشد