تاریخچه ی:
آتشگاه «اصفهان»
در غرب ((شهر اصفهان|اصفهان)) واقع در جاده ((نجفآباد)) ، نزدیکی ((منار جنبان)) قدیمیترین میراث از گذشتههای دور موسوم به بنای آتشگاه در کوه سنگی به ارتفاع 1680 متر قرار دارد .
بنای آتشگاه آتشدانی بزرگ و مدور است با دریچههای متعدد . این ساختمان از خشتهای گلی خام به طول و عرض 40 سانتیمتر و قطر 14 سانتیمتر ساخته شده و مصالح خشتها ، گل و سنگ ریزه و نیهای ساحل ((زاینده رود)) است . در ((اثر باستانی|آثار باستانی)) کمتر خشت خام بدین بزرگی و با این مصالح دیده میشود.
در اطراف این آتشدان در سطحی پایینتر اتاقهای زیادی ساخته بودند که به علت خام بودن خشتها در مجاورت باد و باران به مرور زمان از بین رفتهاند . بقایای این اتاقها در شمال و شمال شرقی بر جای مانده است .
برخی قدمت بنای آشتگاه را به دوره ((ساسانیان)) و ((هخامنشیان)) نسبت میدهند .
ولی محققین با مطالعات تخصصی بر روی نیهای موجود در ملات خشتهای بنا ( کربن 14 ) طول عمر مصالح به کار رفته را بیش از 2500 سال تخمین زدهاند و این بنا را به تمدن ((عیلامی)) نسبت میدهند .
__نشانی :__ مغرب اصفهان ، جاده اصفهان نجفآباد