خلقت و آفرینش ائمه علیهم السلام و انعقاد نطفه آنان و سیر تحولات جنینی آنان در رحم مادرانشان مقدمات و جریانی داشته است که در دیگر افراد بشر وجود ندارد.
امام صادق علیه السلام فرمود:«زمانی که خدای تبارک و تعالی بخواهد امامی را بیافریند، به فرشته‌ای فرمان می‌دهد که شربتی از آب عرش را به پدر امام بیاشامد، و ریشه آفرینش امام علیه السلام از این شربت است. امام در چهل شبانه روز نخست در شکم مادرش صدایی نمی شوند، اما پس از آن گوشش برای شنیدن سخن باز می شود. پس از تولد امام، همان فرشته در میان دو چشم امام می‌نویسد:«
و تمت کلمه ربک صدقا و عدلاً لامبدل نکلماته و هوالسمیع البصیر» (کلمه پرودگارت به راستی و عدالت پایان یافت. کلمات او را دگرگون کننده‌ای نیست، و او شنوا و داناست.)»
منابع:
اصول کافی، ج 2، ص 228، روایت 2 و ص 230، روایت 5
بحارالانوار،ج 25، ص 39، روایت 8 --- بصائر الدرجات
