همه ما با معنای کلمه برکت کم و بیش آشناییم، در روایات زیادی از آن صحبت شده و چه بسیار نمونه‌هایی را هم در زندگی خود دیده باشیم. برکت امری است معنوی به این معنا که وقتی خداوند در چیزی برکت ایجاد می کند آن چیز به طور صحیح و نیکو و بهترین وجه به ثمر میرسد.
مثلا عمر بابرکت، عمری است که ساعات و دقائقش پر بهره و پرمنفعت باشد. ما گاهی از بررسی عمرهای پربرکت حیرت زده می شویم که مثلا عالمی در عمر پنجاه ساله خود که مانند همه افراد بشر، کودکی و نوجوانی و شادمانی و پیری داشته بتواند بیش از دویست جلد کتاب یعنی متجاوز از هشتاد هزار صفحه مطالب علمی، تاریخی، روایی، تفسیری، لغوی، ادبی و فنون مختلف دیگر، آن هم در شرایط سخت گذشته، به رشته تحریر درآورد.
مال پر برکت یعنی مالی که بجا و بموقع به مصرف برسد و بیشترین استفاده از آن حاصل گردد. ساختمان با برکت آن ساختمانی است که دائما محل رفت و آمد افرادی مانند طالبین علم و دانشجویان باشد.
یا کافی است زمین مطهر
حرم حضرت امام رضا علیه السلام یا
خانه خدا را که در شبانه روز هزاران رکعت نماز و هزاران ذکر خدا و تسبیح و تهلیل در آن می‌شود با زمینی در بیابان مقایسه کنیم که نه گلی دارد و نه گیاهی، نه ساختمانی، نه روی آن سایبانی است و نه زیر آن آبی.
برکت به دست خداوند است.
رسول اسلام و
ائمه اطهار علیهم السلام در زندگی خود از این عطیه الهی استفاده کرده اند و سبب محبت به یاران یا اظهار کرامت و امثال آن شده‌اند.
