زمین در اسلام از نظر مالکیت به سه گونه تقسیم می‌شود: زمینی که ملک جامعه است، زمینی که ملک دولت است، و زمینی که ملک شخصی است.
همه زمین هایی که به دست افراد بشر آباد شده و از راه جهاد اسلامی در قلمرو اسلام در آمده باشند ملک جامعه اسلامی شمرده می‌شوند و هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را بخرد یا بفروشد. حکومت اسلامی این زمین‌ها را به اشخاص یا مؤسسات ذی‌صلاح می‌سپارد تا از آنها بهره برداری کنند و قسمتی از سود حاصله را در ازای زحماتشان بردارند و قستمی دیگر را به خزانه جامعه اسلامی واریز کنند تا به وسیله حکومت اسلامی صرف مصالح مردم شود.
به این قسمت از درآمد که سهم امت اسلامی است خراج گفته می شود.
این زمین‌ها متعلق به همه مسلمانان است و حکومت اسلامی که مسئولیت حفظ مصالح عمومی را به دوش دارد باید در استفاده بهینه از آنها بکوشد.

منابع:
شناخت اسلام، اثر دکتر سید محمد بهشتی، ص 467.

زمین دراسلام از نظرمالکیت به سه نوع اصلی تقسیم میشود زمینهائی که ملک جامعه است،زمین هایی که ملک دولت است، زمین هایی که ملک شخصی است.

همه زمین هائی که به دست بشر آباده شده و از راه جهاد اسلامی در قلمرو اسلام در آمده اند ملک جامعه اسلامی شمرده میشوند واحدی نمی تواند حتی یک متر از آنها را بخرد یا بفروشد حکومت اسلامی این زمینها را به دست اشخاص یا موسسات می سپارد تا از آنها بهره برداری کنند وقسمتی را در برابر زحماتشان برداشته وقستمی دیگر را به خزانه جامعه اسلامی واریز کنند تا به وسیله حکومت اسلامی درباره مصالح امت صرف شود.

به این قسمت از درآمد که سهم امت است خراج می گویند زمین های آباد بین النهرین از همین قبیلند.

امام صادق «علیه السلام» فرموده است این زمین ها متعلق به همه مسلمانان است چه مسلمانانی که در این زمانند ویا مسلمانانی که پس از این خواهند آمد.

حکومت اسلامی که مسئولیت حفظ مصالح عمومی را به دوش دارد باید در استفاده بهینه از این زمین ها بکوشد.

منابع: شناخت اسلام از دکتر سید محمد بهشتی، ص 467.