خبیب بن عدی، از
قبیله اوس و از جماعت
انصار بود. وی از بزرگان صحابه و از علاقه مندان به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم بوده است. برخی از تاریخ نگاران، خبیب را از زمره شرکت کنندگان در بدر دانسته اند. ولی برخی درباره حضور وی در
نبرد بدر ابراز تردید کرده اند. او در سال سوم هجری به همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در
جنگ احد شرکت نمود
خبیب انصاری در سال سوم هجرت به همراه گروهی از فضلای صحابه به عنوان مبلغ اسلام و علم قرآن راهی سرزمین قبایل
عضل و
قاره شد. هنگامی که به
رجیع رسیدند، جمعی از جنگجویان قبیله عضل و قبیله قاره به تحریک بنی لحیان به آنان هجوم آوردند و چهار تن از سپاه تبلیغ اسلام را به قتل رساندند و سه تن دیگر به نام های خبیب بن عدی،
عبدالله بن طارق و زید بن دثنه را اسیر نمودند
مشرکان پیمان شکن برای تسلیم کردن و فروختن اسیران به قریش راهی مکه شدند. در میان راه عبدالله بن طارق خود را از کمند نگهبانان رهانید و با آنان مبارزه کرد تا این که کشته شد و خبیب و
زید بن دثنه انصاری در مکه به فروش رسیدند
خبیب مدت سه ماه در مکه زندانی بود. او در مدت اسارت با قرآن دمساز بود و شب ها را به عبادت به سر می برد و از خوردن غذاهای گوشتی مشرکین خودداری می نمود. زنان قریش از شنیدن صدای قرآن او گریه می کردند. به هر روی در
صفر سال چهارم هجری وی را در تنعیم به دار آویختند
گویند: به هنگام کشته شدن دو رکعت نماز گزارد و برای این که مبادا گفته شود از شهادت می ترسد، نماز خود را طول نداد
منابع:
اسد الغابه، ج 2، ص120؛ سفینه البحار، ج 2، ص 543؛ الاصابه، ج 1، ص 418؛ الاستیعاب، ج 1، ص 429؛ المغازی، ج 1، ص 354؛ قاموس الرجال، ج 4، ص 159
