عیسی بن صبیح می‌گوید:
من و امام عسگری علیه السلام در زندان هارون بودیم.
امام سن دقیق مرا به من فرمود. آن‌گاه پرسید:«آیا پسری داری؟»
گفتم:«خیر.»
امام چنین دعا کرد:«بار خدایا به او پسری روزی فرما که کمک و پشتیبان او باشد.»
آن‌گاه فرمود:«فرزند خوب، یاور خوبی است.» و آن گاه شعری به این مضمون خواند:«هر کس دارای پشتیبان باشد، حق خود را می‌گیرد. و ذلیل، آن کسی است که کمک و پشتیبانی ندارد.»

منبع:
بحارالانوار، ج 50، ص 275، ح 48

مراجعه شود به:
دعای امام عسگری علیه السلام و شفای بیمار

عیسی بن صبیح می گوید: ما در زندان بودیم که امام عسگری علیه السلام نیز وارد شدند و من به مقام آن حضرت آگاه بودم.

حضرت بمن فرمود: سن تو شصت و پنج سال و چند ماه و چند روز است، من به کتاب دعایی که همراهم بود و تاریخ ولادت فرزندم را در آن نوشته بودم نگاه کردم و حساب کردم و دیدم همان است که امام حسن عسگری علیه السلام فرموده است.

پس از آن حضرت به من فرمود: آیا فرزندی - پسر - داری ؟

گفتم: خیر حضرت دعا کردند و گفتند: (اللهم ارزقه ولداً یکون له عضداً) (بار خدایا به او پسری روزی فرما که برای او کمک کار و پشتیبان باشد)

آنگاه حضرت فرمودند: فرزند خوب کمک کاری است و آنگاه شعری بدین مضمون خواندند (هر کس دارای پشتیبان و کمک باشد از او دفاع می کند و حقش را می گیرد، بدرستی که ذلیل کسی است که برای او نیرو و کمک کار نیست. )

بحار الانوار، ج 50، ص 275، ح 48

مراجعه شود به:

استجابت دعای امام حسن عسگری علیه السلام