تاریخچه ی:
امام حسین علیه السلام از دیدگاه محمد بن حنفیه
تفاوت با نگارش: 2
| - | ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام مجتبی علیه السلام)) زدیک احال خود محمد بن حنفیه، فرزند ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمومنین علیه السلام)) را فرا خواند و ((حضرت امام حسین علیه السلام|حسین علیه السلام)) را به عنوان اما و انشین بد ا خود مرفی نمودند. |
+ | ((حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام|امام مجتبی علیه السلام)) یش ا هادت خود، ((محمد بن حنفیه))، فرزند ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمومنین علیه السلام))، را فرا خواند و ((حضرت امام حسین علیه السلام|حسین علیه السلام)) را امام و جانشین بعد از خود معرفی کرد.
محمد حنفیه در پاسخ گفت:« حسین عالم تر از ما، شکیباتر از ما و از نظر خویشاوندی به رسول خدا از ما زدیک‌تر است. او قل از آن که پا به دنیا بگذارد، امام بوده، و پیش از آن که به میان مردم بیید و با نان سخن بگوید، قرآن را قرائت می کده. اگر خداوند در کسی غیر از محمد خیری می‌دید، محمد را بر نمی گزید. او محمد را به رسالت اختیار فرمود، محمد، علی را به عنوان امام اختیار کرد، علی تو را بعد از خودش اختیار کرد، و تو نیز حسین را بعد از خود به امامت برگزیدی. ما به آنچه که رضایت خدا در آن است، تسلیم و راضی هستیم.» |
| - | ((محمد بن حنفیه|محمد حنفیه)) در پاسخ گفت: حسین از نظر علم عالم تر از ما، و از نظر حلم با حلم تر از ما و از نظر خویشی به رسول خدا از ما نزدیک تر است. وی امام بود قبل از آن که پا به دنیا بگذارد؛ و ((وحی)) را قرائت می نمود پیش از آن که به میان مردم بیاید و با آنان سخن بگوید؛ اگر خداوند می دانست در غیر محمد خیری هست محمد را بر نمی گزید.
هنگامی که محمد را به رسالت اختیار نمود و محمد علی را به عنوان امام اختیار کرد و علی تو را بعد از خودش اختیار نمود و تو حسین را بعد از خود به امامت برگزیدی ما تسلیم و راضی هستیم به آنچه که رضایت خدا در آن است.
منابع: بحار الانوار، ج 44، ص 176. |
+ | منابع:
بحار الانوار، ج 44، ص 176. |
