زکریا پسر آدم پسر
عبدالله بن سعد اشعری قمی، از بزرگان
شیعه و از اصحاب
حضرت امام رضا علیه السلام بود که در
قم سکونت داشت. علمای رجال و شخصیت‌شناسان شیعه، زکریا بن آدم را فردی موثق و مورد اعتماد در نقل حدیث می‌دانند.
نقل است که او یک سال در سفر حج با حضرت رضا از
مدینه تا
مکه همراه و در یک کجاوه بوده است.
روزی علی بن مسیب همدانی به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد: «راه من به شما دور است و همیشه نمی‌توانم جهت مسائل دینی شرف یاب حضور مبارکتان گردم. مسائل دینی‌ام را از چه کسی بپرسم؟»
امام فرمود:« از زکریا بن آدم که در امور دین و دنیا امین است.»
روزی زکریا بن آدم به حضرت رضا علیه السلام عرض کرد:«می خواهم از قم هجرت کنم؛ زیرا در میان بستگانم افراد بی‌خرد زیاد شده‌اند.»
فرمود:« چنین مکن؛ زیرا به برکت تو، بلا از خاندانت دفع می‌شود؛ همان‌گونه که به برکت
امام کاظم علیه السلام، از مردم
بغداد دور گردید.»
امام رضا پس از درگذشت زکریا بن آدم، نامه‌ای به جانشین وی نوشت و در آن نامه در شأن زکریا به آیه‌ای از قرآن اشاره فرمود:«
سلام علیه یوم یموت و یوم یبعث حیاً »(درود بر او در روزی که زاده شد و روزی که وفات یافت و روزی که برانگیخته گردد.)
زکریا بن آدم در قم درگذشت و اکنون مرقدش در
قبرستان شیخان قم زیارتگاه شیعیان است.
منابع:
تاریخ قم، ص 195 / اعیان الشیعه، ج 7 ص 62 / معجم رجال الحدیث، ج 7 ص 271 / قاموس الرجال، ج 4 ص 456
