بیعت نوعی پیمان وفاداری و اطاعت است که با حاکم جدید بسته می‌شود. در برخی موارد نیز نوعی تجدید پیمان و رأی اعتماد به حکومتی است که بر سر کار است و با وضعی فوق العاده رو به رو شده است.
بیعت معمولاً با دست دادن با حاکم همراه بوده است؛ گویی بیعت کننده دست خویش را در دست رهبر می‌نهاده و سوگند می‌خورده در همه معرکه‌ها با او همراه باشد.
مسلمانان چند بار با
پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله و سلّم بیعت کردند.
در هنگام بیعت، معمولاً امر مورد تعهد نیز مشخص می‌شده؛ همانند اینکه در خدمت پیامبر باشند و در هر سرزمین و با هر دشمنی که او فرمود بجنگند.
بیعت نوعی دخالت در امر حکومت است اما نه در تعیین حاکم، بلکه در افزایش نفوذ و حاکمیت وی.
بیعت دو شرط دارد: اول اینکه بیعت با شرایط صحیح انجام گرفته باشد، دوم اینکه حاکم به کتاب خدا و سنت رسول خدا عمل کند.
منابع:
شناخت اسلام از سید محمد بهشتی، ص 402.
