منو
 صفحه های تصادفی
در « ذوحَسَم » نماز گزار لشگریان حر با امام
کلئوفان
تاریخچه آزمونهای رفتاری
دیم کاری
مدیر امور راه ساختمان
دانشنامه :راهنما
یمن
پنیر پرورده
اطاعت و مخالفت خدا و امام مهدی علیه السلام
ویروس تومورزا
 کاربر Online
268 کاربر online

یاد خدا ، تنها مایه آرامش جان

تازه کردن چاپ
دانشنامه
(cached)

آدمی همان طور که در ناحیه تن و جسم خود ممکن است به یک رشته عوارض‏ خوب و بد دچار شود ، در ناحیه روح و روان خود نیز گاهی مبتلا به یک رشته‏ عوارض و حوادث مشابه می‏گردد هر چند در بسیاری از جهات ، تن و روح با یکدیگر تفاوت دارند ، مثلا تن حجم و وزن دارد و روح حجم و وزن ندارد ، اگر اندکی غذا وارد بدن بشود بر وزن بدن اضافه می‏شود و اما اگر یک جهان‏ دانش و معلومات پیدا کند ذره‏ای بر وزن و سنگینی او افزوده نمی‏شود .
ظرفیت تن و جسم محدود است و ظرفیت روح نامحدود هر یک لقمه غذا که‏ آدمی بخورد به همان اندازه معده‏اش پر می‏شود تا تدریجا به کلی سیر می‏گردد و از فروبردن یک لقمه دیگر عاجز است و تا وقتی که آن غذا از معده نگذرد جایی برای غذای جدید نیست .
بر خلاف معده ، ظرفیت غذایی معنوی روح سیر شدنی و پر شدنی نیست ، هر اندازه بیشتر معلومات کسب کند برای کسب‏ معلومات دیگر آماده‏تر و گرسنه‏تر می‏شود و می‏گوید خدایا بر علم من بیفزای‏
، چنین نیست که باید معلومات اولی خود را فراموش کند و ظرف روح خود را از آنها خالی کند تا بتواند معلومات جدیدی فراگیرد .
علی علیه السلام می‏فرماید :
" هر ظرفی به واسطه ریختن چیزی در آن از وسعتش کاسته می‏شود مگر ظرف‏ علم که هر اندازه بیشتر بریزند وسیع‏تر و با گنجایش تر می‏گردد " .
همچنین تن تدریجا پیرو فرسوده و ضعیف می‏گردد ولی روح هرگز پیر و فرتوت‏ و فرسوده نمی‏گردد ، تن می‏میرد و متلاشی می‏گردد و هر ذره‏اش به جایی می‏رود ولی روح مردنی نیست ، متلاشی شدنی نیست ، باقی ماندنی است ، بعد از رها کردن قشر بدن به عالمی دیگر منتقل می‏شود همان گونه که رسول اکرم صلی الله‏ علیه و آله فرمود :
" شما برای جاوید ماندن آفریده شده‏اید نه برای فانی‏ شدن و از بین رفتن " .
در عین اینکه این تفاوتها بین روح و بدن هست یک مشابهت هایی هم بین‏ آنها وجود دارد :
بدن برای اینکه شاداب و با نشاط بماند ، به یک رشته‏ غذاها و آشامیدنیها و تنوعها احتیاج دارد ، روح نیز به سهم خود غذا می‏خواهد ، غذای روح علم است و حکمت و ایمان و یقین . همان طوری که بدن‏ در اثر نرسیدن غذای کافی پژمرده و افسرده می‏گردد روح نیز پژمردگی و افسردگی دارد ، آنچه سبب پژمردگی و افسردگی روح می‏گردد غیر از آن‏ چیزهایی است که بدن را پژمرده و افسرده می‏سازد .
علی علیه السلام‏ می‏فرماید :
" روحها مانند بدنها خستگی و افسردگی پیدا می‏کنند ، در این‏ حال که افسردگی روحی به شما دست می‏دهد با سرگرم شدن به حکمتهای بدیع و فکرهای نغز و دلپذیر ، خود را مشغول بدارید " .
و همچنین روح مانند بدن‏ بیمار می‏شود ، احتیاج به معالجه و دارو پیدا می‏کند . علت اینکه بدن‏ بیمار می‏گردد این است که تعادل مزاج به هم می‏خورد یعنی مجموع موادی که به نسبت معین لازم است در بدن باشد کم و زیاد می‏شود ، فرمول لازم که خداوند ، طبیعت انسان را روی آن فرمول ساخته‏ به هم می‏خورد ، به قول سعدی :
چهار طبع مخالف سرکش
چند روزی شوند با هم خوش
گر یکی زین چهار شد غالب
جان شیرین بر آید از قالب
همین طور است که وضع روحی و مزاج روحی بشر ، روح احتیاج دارد به محبت‏ دیدن و محبت کردن ، احتیاج دارد به نظم اخلاقی ، به فهم و معرفت و دانش‏ ، احتیاج دارد به ایمان و اعتقاد ، احتیاج دارد به تکیه گاه محکمی که‏ در کارها به او توکل کند و به او امیدوار باشد که او را در کارها اعانت‏ می‏کند .
اینها همه به منزله مواد لازمی است که برای مزاج روح لازم است و اگر تعادل و توازن به هم بخورد دیگر هیچ چیزی نمی‏تواند خوشی و آرامش به‏ انسان بدهد .
بعضی از مردم در خودشان احساس ناراحتی می‏کنند ، همین قدر می‏فهمند که‏ خشنود نیستند و آب خوش از گلوی آنها پایین نمی‏رود ، می‏فهمند که قرار و آرام ندارند ، پژمرده و افسرده می‏باشند ، اما علت این بی قراری و پژمردگی چیست ، نمی‏دانند ، می‏بینند همه چیز و همه وسایل زندگی را دارند و در عین حال از زندگی خشنود نیستند .
این گونه اشخاص باید بدانند که‏ قطعا احتیاجاتی معنوی دارند که برآورده نشده ، قطعا کم و کسری در روح‏
آنها وجود دارد ، بالاخره باید اعتراف کنند و تسلیم شوند به این حقیقت‏ که ایمان هم یکی از حوائج فطری و تکوینی ماست و بلکه بالاترین حاجت‏ ماست و هر وقت به سرچشمه ایمان و معنا رسیدیم و نور خدا را مشاهده‏ کردیم و خدا را در روح خود و جان خود دیدیم و مشاهده کردیم آنوقت است که معنای‏ سعادت و لذت و بهجت را درک می‏کنیم .
قرآن کریم می‏فرماید :
" بدان که‏ تنها با ذکر خدا و یاد خداست که جان آرام می‏گیرد و قلب احساس آسایش‏ می‏کند " .
علی علیه السلام می‏فرماید :
" خداوند ذکر خودش و یاد خودش‏ را مایه جلا و روشنی دلها قرار داده ، به این وسیله گوش ، باز و چشم ،
بینا و دل ، مطیع و آرام می‏گردد " .


منبع : حکمتها و اندرزها
نویسنده : شهید استاد مرتضی مطهری
صفحه : 31



تعداد بازدید ها: 11726


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..