منو
 کاربر Online
723 کاربر online

کشفهای فضایی

تازه کردن چاپ
مهندسی و فن‌آوری > مهندسی > مهندسی هوا فضا
علوم طبیعت > فیزیک > نجوم و اختر فیزیک > مکانیک سماوی
علوم طبیعت > فیزیک > نجوم و اختر فیزیک > فیزیک فضا
(cached)

مقدمه

کاوش در فضا با پرتاب نخستین ماهواره در سال 1957 میلادی آغاز شد. حدود سال 1961 انسان موفق شد در مدار زمین بگردد. تا کنون بیشتر سیاره‌های اصلی از نزدیک بررسی شده‌اند. ماه ، به دلیل نزدیکی به زمین ، نخستین هدف کاوشگرهای فضایی بود. در سال 1959 میلادی کاوشگر لونا 1 روسی از فاصله 5955 کیلومتری ماه گذشت. سپس در همان سال لونا2 هنگام فرود روی سطح ماه سقوط کرد و لونا 3 دور آن گشت تا نخستین عکسها را از سمت دیگر ماه ، که از زمین دیده نمی‌شود، بگیرد. در دهه‌ی 1960 چند کاوشگر آمریکایی و روسی برای ماه فرود آمدند و عکسهایی از سطح آن به زمین فرستادند. این اکتشافها و چند پرواز به مدار با سرنشین برای تمرین عملیات فضایی ، زمینه را برای نخستین فرود انسان بر سطح ماه فراهم کرد که در سال 1969 با آپولو 11 اتفاق افتاد. شش سفینه‌ی آپولو ، در مأموریتهای موفق آمیز خود ، روی 381 کیلوگرم سنگ و خاک ماه را به زمین آوردند.



تصویر

گامی بزرگ برای بشر

وقتی در سال 1969 میلادی نیل آرمسترانگ ، فضانورد آمریکایی ، از واحد ماه نشین آپولو 11 به سطح ماه پا گذاشت، لحظه‌ای تاریخی بود. در مأموریتهای بعدی ، مانند چهارمین فرود کاوشگرهای آمریکایی روی ماه در 1971 ، از وسایل نقلیه‌ای برای کاوش و جمع آوری نمونه‌ها استفاده شد. واحد ماه نشین ، این نمونه‌ها را به واحد فرماندهی مدارپیما می‌برد. لایکا اولین سگ فضانورد بود که در سال 1957 با اسپوتنیک 2 به فضا رفت. این سگ دو هفته در مدار زنده ماند.

سیاره‌ی داغ

زهره نزدیک سیاره به زمین است (به فاصله‌ی حدود 4/41 میلیون کیلومتر) ولی سطح آن زیر ابرهای متراکم پنهان مانده است، به همین دلیل گر فتن تصویری واضح از آن با تلسکوپ و یا سفینه‌ی فضایی مشکل است. در 1967 کاوشگر روسی ونرا4 با چتر نجات از میان ابرهای گازی پایین فرستاده شد و اطلاعاتی درباره‌ی ترکیب آنها به زمین فرستاد.

کاوشگرهای تجسسی

طی دهه‌ی 1970 چند کاوشگر روسی روی سیاره‌ی زهره فرود آمدند و در محیط آن به اندازه گیری پرداختند. ولی در دمای سوزاننده بیش از 450 درجه سانتیگراد هیچ یک از سفینه‌ها بیش از یک ساعت دوام نیاورد. نقشه‌هایی از سیاره‌ی زهره با استفاده از رادار کاوشگرها تهیه شده است.

نقشه‌ها و عکسها

دقیقترین نقشه‌های سیاره‌ی زهره از کاوشگر ماژلان بدست آمد، که در اوت 1990 مدار زهره را طی کرد. این کاوشگر درازترین دره‌ی منظومه‌ی شمسی را کشف کرد و در ضمن که در حال اندازه گیری بود، رانش زمین در آنجا اتفاق افتاد که ثبت شد. کاوشگر مارینر 10 ، که در سال 1974 به سرعت از کنار زهره رد شد، از عطارد نیز عبور کرد و نخستین تصاویر واضح را از کره ی کوچک پر گودال به زمین فرستاد.

زندگی روی مریخ

یکی از هیجان انگیزترین تاریخ کشفهای فضایی ، در 1971 رخ داد. وقتی که کاوشگر آمریکایی مارنیر 9 تصویری از سطح مریخ به زمین فرستاد که شیارهایی مانند ستبر رودخانه را نشان می‌داد. شاید وجود این شیارها به این معنا باشد که میلیونها سال قبل در مریخ آب وجود داشته ، جو آن غلیظتر و گرمتر بوده و در نتیجه احتمال زندگی در آن وجود داشته است. در سال 1976 ، سفینه‌های آمریکایی وایکینگ 1 و 2 به مدار مریخ فرستاده شدند و کاوشگرهایی را با چتر نجات به سطح این سیاره فرستادند. سیاره‌ای که به سبب رنگ خاکش ، سیاره‌ی سرخ نام گرفته است. هر یک از این کاوشگرها نمونه‌هایی از خاک مریخ برداشتند و آزمایشهایی برای یافتن نشانه‌های زندگی در آن ، انجام دادند، نتیجه مبهم بود.



img/daneshnameh_up/2/2e/merilhnavard.jpg

بازگشت به سیاره‌‌ی سرخ

در سال 1997 کاوشگر مارس ، پت فایندر ، غیر معمولترین فرود را انجام داد. چترهای نجات و موتورهای موشکی کوچک باعث فرود آهسته‌ی آن شدند. با استفاده از بادکنکهای بزرگ آن قدر روی سطح مریخ بالا و پایین رفت تا به حال سکون در آمد. این کاوشگر وسیله‌ی نقلیه‌ای به نام سوجرنر را که برای گردش روی سطح مریخ طراحی شده بود به کار انداخت. سوجرنر سنگهای مریخ را بررسی کرد و 550 تصویر به زمین فرستاد.

کاوشگرهای بدون سرنشین

کاوشگرهای بدون سرنشین تا به حال به تمام سیاره‌ها به جز پلوتون که از همه دورتر است، فرستاده شده‌اند. در حال حاضر مأموریتها به کند و کاو فضای دور اختصاص دارد. مارس پولارلندر که در سال 1999 میلادی پرتاب شد، حامل یک سی دی رام است که اسامی کودکانی از سراسر دنیا روی آن ثبت شده است.

در عمق فضا

در آن سوی سیاره مریخ سیاره‌های بزرگ مشتری ، زحل ، اورانوس و نپتون قرار دارند، که دورترین سیاره‌ها نسبت به زمین هستند. در سال 1973 ، نخستین کاوشگر ، پایونیر 10 به مقصد مشتری پرتاب شد. سفینه‌ی خواهر آن ، پایونیر 11 ، با استفاده از کشش مشتری ، انرژی لازم برای رسیدن به زحل را کسب کرد. وویجر 1 و 2 ، سفینه‌های مشابه بعدی نیز از همین شتاب قلاب سنگی بهره گرفتند. در سال 1979 ، وویجر 2 از کنار مشتری گذشت، در سال 1981 به زحل ، در 1986 به اورانوس و در 1989 به نپتون رسید. وویجر 2 مانند سه کاوشگر فضایی که به فضای دور رفتند، اکنون از منظومه شمسی بیرون رفته است. در سال 1995 ، سفینه‌ی گالیله به مدار مشتری رفت. در آنجا کاوشگری را آزاد کرد که با چتر نجات از میان ابرهای مشتری عبور کرد و پیش از آنکه بسوزد، اطلاعات مفصلی درباره‌ی شرایط آب و هوایی و ترکیب جو آن ارسال کرد.



img/daneshnameh_up/2/28/kavoshgar_hoygens.JPG

کاوش در زحل و فراسوی آن

در سال 1997 میلادی ، مدار گرد کاسینی ، که کاوشگر هویگنس را به همراه داشت، به فضا پرتاب شد و در اول ژوئیه سال 2004 ، در مدار خود به گرد زحل (کیوان) رسید. کاسینی فرستادن عکسهای شگفت انگیزی را به زمین آغاز کرد و در 25 دسامبر ، هویگنس از آن جدا شد و پس از 20 روز ، در 14 ژانویه 2005 بر سطح بزرگتری قمر کیوان ، تایتان ، قرار گرفت. هویگنس پس از چند ساعت گردآوری داده‌های با ارزش درباره‌ی تایتان ، به سبب از کار افتادن باتریهای برق ، از ادامه‌ی کار بازماند، اما مدار گرد کاسینی تا 4 سال دیگر به گرد کیوان می‌گردد و داده‌ها و تصویرهای بیشتری به زمین می‌فرستد.

سفینه‌های با سرنشین

بیش از 400 فضانورد به فضا رفته و 12 نفر از آنها روی سطح ماه پا گذاشته‌اند. هدف بعدی سفینه‌های با سرنشین مریخ است. فضانوردان می‌توانند سفینه‌ای را که باید به این مأموریت برود، در یک ایستگاه فضایی بین المللی واقع بر مدار زمین ، بسازند.

مباحث مرتبط با عنوان


تعداد بازدید ها: 14567


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..