منو
 کاربر Online
265 کاربر online

چغندر قند2

تازه کردن چاپ
علوم طبیعت > زیست شناسی > علوم گیاهی
(cached)

گیاه چغندر قند



چغندر قند1

روش کاشت


1-روش کرتی:
در این روش پس از آنکه عملیات تخلیه زمین انجام شد بوسیله بیل، کرت بند و یا مرزکش های مخصوص در زمین کرتهائی احداث می شود سطح داخلی کرت ها باید کاملاً صاف باشد. سپس اطراف آنها را مرزبندی کرده بذر را با دست در داخل کرتها پاشیده و بوسیله بیل یا شانه مخصوص آنها را با خاک مخلوط می نمایند دراین روش دانه ها را هم به صورت هیرم و هم خشکه کشت می نمایند.لیکن روش هیرم به مراتب بهتر از خشکه کاری است.
2- روش پشته ای :
ابتدا زمین را پشته بندی می کنند بطوریکه ارتفاع پشته ها 25 تا 50 سانتی متر باشد. سپس زمین را آبیاری کرده و بذرها را به فاصله 20 تا 25 سانتی متر درکنار پشته ها می کارند در این روش فواصل پشته ها از هم حدود 50 تا 60 سانتی متر می باشد.
3- روش خطی:
در این روش با استفاده از بذر افشانهای مخصوص بذر را روی خطوط موازی به فواصل مساوی و عمق برابر و معین می کارند سپس درزمین جویچه های آبیاری ( فارو) ایجاد نموده تا گیاهان از دو طرف آبیاری شده و در نتیجه آب هیچگاه به پای گیاه نمی رسد و در نتیجه اطراف طوقه و روی سطح فاروها سله ایجاد نشده و سرایت بیماری های گیاهی کمتر خواهد شد. علاوه بر آن عملیات تنک کردن، وجین، کود پاشی، سمپاشی، و برداشت به سهولت انجام گرفته و مقدار آب مصرفی به مراتب کمتر خواهد بود.
فاصله بین خطوط و بوته ها در روی خطوط با در نظر گرفتن تیپ های مختلف چغندر متفاوت است. در مورد انواعی که ریشه کوچک دارند فواصل بین خطوط 50 تا 60 سانتی متر و فواصل بوته ها در روی خطوط 20 تا 25 سانتی متر و درمورد انواعی که ریشه بزرگ دارند فواصل خطوط 50 تا 60 سانتی متر و فواصل بوته ها درروی خطوط 40 تا 45 سانتی متر در نظر گرفته می شود عمق لازم برای کشت بذر چغندر حدود 2 تا 3 سانتی متر است.نشاء کاری در سالهای اخیر بعضی از کشورها از جمله ژاپن اقدام به کشت چغندرقند از طریق نشاکاری نموده اند. برای این کار ابتدا بذر چغندر را در داخل خزانه کاشته و یا آنها را بطور جداگانه در گلدانهای استوانه ای کوچک که قطر دهانه هر گلدان حدود 2 سانتی متر است قرار داده و استوانه ها را در خاک خزانه قرار می دهند.
زمانیکه جوانه های خارج شده از هر بذر به اندازه کافی رشد نمودند ( حدود 10 تا 15 سانتی متر) آنها را با ماشینهای مخصوص نشاکار و یا با دست روی خطوطی که دارای فواصل برابر می باشند نشا می کنند.
دوره رشد و نمو چغندرقند : چغندرقند گیاهی است دو ساله در سال اول ریشه تولید نموده و در سال دوم ساقه و گل و میوه ( بذر) می دهد. درمناطق نیمه خشک با آب و هوای مدیترانه ای این گیاه قادر است دوره رشد خود را در مدت یکسال حفظ کند. در این حالت می توان چغندر را در پائیز کشت کرده و در تابستان از آن بذرگیری نمود. رشد نمو چغندر را به سه مرحله می توان تقسیم نمود:الف) از کاشت تا سبز شدن ( جوانه زدن) ب) از جوانه زدن تا مرحله 16 برگی ( مرحله جوانی) ج) از مرحله 16 تا 40 برگی ( دوره میان سالی تا رسیدن کامل)


داشت


بعد از خروج جوانه از خاک برای رشد و نمو و ادامه حیات گیاه اقداماتی باید انجام گردد که حداکثر محصول ریشه و درصد قند بدست آید این عملیات شامل: آبیاری، تنک کردن، وجین، مبارزه با آفات و بیماریها و سایر عملیات مورد نیاز است.
آبیاری :
چغندرقند به علت داشتن برگهای پهن و توسعه یافته، تنفس و تبخیر آن از طریق برگها شدید و زیاد می باشد لذا در دوره زندگی به آب زیادی نیاز دارد. زمانیکه جوانه ها تولید وهنوز از خاک خارج نشده اند (این زمان در شرایط مناسب رطوبت و حرارت بین 7 تا 10 روز می باشد) لازم است برای سهولت و سرعت خروج جوانه های ضعیف اولیه از خاک زمین را آبیاری نمود تا سطح خاک نرم و مرطوب شود.
پس از آنکه جوانه ها از خاک خارج شدند فواصل و تعداد دفعات آبیاری و مقدار مصرف آب بستگی به شرایط جوی ( مقدار ریزش باران، درجه حرارت، درصد رطوبت محیط و تیپ چغندر) دارد مقدار مصرف آب در ابتدای زندگی نبات کم و فواصل آبیاری طولانی تر است در ماههای خرداد و تیر و مرداد به علت داشتن افزایش درجه حرارت و طولانی بودن روزها مقدار مصرف آب زیادتر و فواصل آبیاری کمتر است لیکن در ماههای شهریور و مهر ترتیب کار برعکس خواهد بود. بطور کلی فواصل آبیاری در مراحل اولیه رشد بویژه در فصل بهار با در نظر گرفتن درجه حرارت محیط هر 10 تا 14 روز یکبار و در تابستان هر 7 تا 8 روز یکبار باید انجام شود. هرچه فواصل آبیاری کمتر باشد رشد و نمو نبات سریعتر شده و مقدار و محصول در هکتار بالا خواهد رفت.
تنک کردن:
در مناطقی که برای تولید چغندرقند از بذر معمولی ( چند جوانه ای ) استفاده می گردد لازم است پس از آنکه نباتات سبز شدند بوته های اضافی از زمین خارج گردند تا تراکم نباتات درواحد سطح به حد مطلوب برسد موقعی که بوته ها قوی شده و تعداد برگ هر بوته، 2 تا 3 عدد رسید اولین مرحله تنک باید انجام گیرد. تنک کردن چغندرقند در اکثر مزارع، با دست انجام می گیرد در کشورهای اروپایی برای این کار از ماشین های مخصوص استفاده می کنند که ضمناً بوته های اضافی را از زمین خارج کرده و فواصل گیاهان با قیمانده را تنظیم می کنند.
مبارزه با علفهای هرز:
در اوایل دوره دشد چغندرقند چون رشد علفهای هرز بیش از چغندرقند می باشد نسبت به دفع آن باید اقدام نمود روشهای رفع علفهای هرز:
الف) مبارزه زراعی: هر گاه زمینی که چغندر در آن کشت خواهد شد به موقع و به عمق معین شخم گردد، اجرای شخم صحیح به مقدار زیاد موجب از بین بردن و یا کاهش علفهای هرز خواهد شد. همچنین کاشت چغندر در زمان مناسب به دلیل رشد و نمو بموقع گیاه سبب از بین رفتن علفها می شود و تا زمانیکه سطح زمین توسط برگهای چغندر بطور کامل پوشیده نشود می توان با کولیتواتورهای مخصوص علفهای هرز را تا حد امکان از بین برده و همچنین سبب شکستن سله زمین شده و از تبخیر رطوبت خاک نیز جلوگیری می گردد. اگر عمل مبارزه با علفهای هرز از کارگر استفاده شود و عمل وجین صورت گیرد بسته به شرایط مختلف 2 تا 4 و گاهی 5 مرتبه وجین انجام می گیرد. و در صورتیکه زراعت مکانیزه و خطی باشد، پس از هر بار وجین چون وضع جویچه ها بهم می خورد می توان با کولتیواتورزدن داخل جویچه ها ( فارو) آنها را مجدداً ایجاد و یا با خاک دادن پای بوته ها موجب سرعت رشد آنها شده و نیز وسیله ای برای شکستن سله زمین خواهد بود.
ب) مبارزه شیمیایی: مبارزه با علفهای هرز دائمی و یا چند ساله عمدتاً مشکل تر از علفهای یکساله است و حتی با استفاده از علف کش هم نمی توان بطور دقیق آنها را از بین برد. برای اینکار معمولاً از سموم مختلفی که قبل با بعد از کاشت چغندرقند استعمال دارند استفاده می شود. از علف کش هایی که قبل از کاشت بذر و یا همزمان با بذر بایستی استفاده کرد می توان پیرامین را نام برد که مقدار مصرف آن باید در نظر گرفتن جنس خاک و تعداد علف هرز در هر هکتار 3 تا 5 کیلوگرم است این ماده را باید در زمین پخش و به وسیله دیسک کاملاً با خاک مخلوط نمود.
برخی از سموم علف کش مانند بتانال را می شود پس از آنکه چغندر از خاک خارج شد برای از بین بردن علفهای هرز در زمین پخش نمود. در اینحالت مقدار ماده مورد نیاز حدود 1 تا 2 لیتر در هکتار است


بیماریها و آفات


آفات مهم:
1- کرم برگ خوار چغندر ( کارادرینا) که برای مبارزه با آن می توان از امولسیون دیازینول 60 درصد به مقدار 5/1 کیلو در هکتار استفاده نمود.2- شب پره زمستانی که برای مبارزه با آن می توان از طریق طعمه پاشی اقدام کرد. 3- مگس چغندر که برای مبارزه شیمیایی با آن می توان از دیازنیون 60 درصد به نسبت یک در هزار استفاده کرد.4- بید چغندر ( پروانه لیتا) برای مبارزه با آن می توان با جمع آوری و سوزاندن بوته های باقیمانده و شخم عمیق و همچنین از سموم شیمیایی استفاده نمود.
بیماریها:
1) سفیدک سطحی چغندرقند که برای مبارزه با این قارچ می توان از روش زراعی و روش شیمیایی استفاده نمود. 2) بیماری سفیدک داخلی چغندر که روش مبارزه با آن تهیه واریته مقاوم و استفاده از ترکیبات شیمیایی است. 3) زنگ چغندر که روش مبارزه با آن روش زراعی و روش شیمیایی می باشد
4) بیماری لکه گرد چغندر که مشابه موارد بالا روش زراعی و روش شیمیایی برای مبارزه با آن می باشد. 5) بیماری پوسیدگی قهوه ای ریشه 6) بیماری ویروس موزائیک چغندرقند7) ویروس زردی چغندر8) بیماری پیچیدگی و تورم رگبرگهای چغندر 9) بیماری پوسیدگی ریشه


برداشت


برداشت چغندرقند زمانی انجام می شود که دوره رشد گیاه پایان یافته وزن ریشه و درصد قند حداکثر باشد در این زمان رنگ برگها سبز مایل به زرد شده و معمولاً به حالت افتاده قرار می گردند.
زمان برداشت هر ناحیه بستگی به شرایط جوی و شروع کار و بهره برداری از کارخانه قند محل و نوع تناوب منطقه دارد. در مناطقی که در پائیز هوا زود سرد می شود معمولاً کارخانجات قند از حدود اول مهرماه شروع به کار نموده و کار آنها تا اواخر آذر ادامه دارد. بنابراین در این نواحی چغندرقند را بهتر است از حدود اوائل مهر شروع به برداشت نمایند مدت زمان نگهداری چغندر در مزرعه از مرحله برداشت تا حمل به کارخانه باید خیلی کوتاه و از نگهداری و توده کردن چغندر در مزرعه بمدت طولانی خودداری شود و پس از برداشت به فاصله به کارخانه حمل شود. در سیلوی کارخانه و یا مزرعه نباید ارتفاعی که ریشه ها روی هم انباشته می شوند زیاد باشد این ارتفاع حدود 2 متر کافی است زیرا در غیر اینصورت تولید گرمای زیاد کرده و ریشه ها فاسد می شوند.
در مناطق معتدل و گرم برداشت دیرتر شروع می شود ولی بطور کلی پس از آنکه دوره رشد چغندر تمام شد باید هر چه زودتر نسبت به برداشت آن اقدام نمود.برداشت چغندرقند به دو روش دستی و یا با وسایل مکانیکی صورت می پذیرد.
مقدار محصول چغندر قند در هر هکتار تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند شرایط جوی، نوع بذر، تکنیک زراعت، درجه حاصلخیزی زمین، آبیاری و سایر عوامل متفاوت است. ولی در شرایط زراعت خوب حدود 50 تن ریشه و 5 تا 8 تن شکر درهکتار تولید می شود.


دامنه انتشار


استان آذربایجان غربی و شرقی- اصفهان، ایلام، کرمانشاه، تهران، چهارمحال بختیاری، خراسان، خوزستان، فارس، زنجان، سمنان، کردستان، کرمان، لرستان، مرکزی، همدان



تعداد بازدید ها: 35023


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..