Prediction of enantiomerism. Chirality
مولکولهایی که تصاویر آینهای خود منطبق نیستند
کایرال میباشند.
کایرالیته شرط لازم و کافی برای وجود انانتیومرهاست. یعنی میتوان گفت| ترکیبی که مولکولهای آن کایرال هستند میتواند به صورت انانتیومر وجود داشته باشد؛ ترکیباتی که مولکولهای آنها کایرال نباشند (فاقد کایرالیته) نمیتوانند به صورت انانتیومر وجود داشته باشند.
هنگامی که میگوییم یک مولکول و تصویر آینهای بر هم منطبقاند. منظورمان این است که اگر- در تصور خود – ما تصویر را از پشت آینه و از جائی که وجود دارد جلو بیاوریم، همة قسمتهای آن میتواند بر مولکول منطبق شود. بنابراین برای این بدانیم یک مولکول کایرال است یا نه، مدلی از آن و مدلی از تصویر آینهای آن ساخته و میبینیم که آیا بر هم منطبق میشوند یا خیر. این مطمئنترین روشی است و اگر به درستی انجام شود باید جواب صحیحی را به ما بدهد. این روشی است که ما تا وقتی کاملاً با ایدههای مربوطه آشنایی پیدا نکردهایم، باید از آن استفاده شود. حتی بعد از آن هم این روشی خواهد بود که باید در مورد بررسی هر نوع ترکیب جدیدی به کار گرفته شود.
بعد از آن که ما با مدلها آشنا شدیم، میتوانیم فرمولهای مثلثی توپر را برای آنها رسم کرده و کوشش تا در تصور خود آنها را بر هم منطبق نماییم. در مییابیم که بعضی از آنها مانند زیر بر هم منطبق نیستند
عکس پیدا نشد
این مولکولها کایرال هستند و میدانیم که کلروید و متان سولفونیک
اسید میتواند به صورت دو انانتیومر با ساختمانهایی که ساخته و یا رسم کردهایم وجود داشته باشد.
عکس پیدا نشد
این مولکولها ناکایرال هستند و همانطور که میدانیم ایزوپروپیل کلرید نمیتواند به صورت انانتیومر وجود داشته باشد.
«من هر شکل هندسی یا هر گروهی از نقاط را کایرال مینامم و میگویم که کایرالیته دارد به شرط آن که تصاویر آن در آینه مسطح به طور ایدهآل نتواند بر خودش منطبق شود.»
لردکلوین 1893
در سال 1964، کاهن اینگلد و پرلوگ (صفحه 156را ببینید) پیشنهاد نمودند که شیمیدانان اصطلاحات «کایرال» و «کایرالیته» را همانطور که کلوین تعریف کرده است، به کار برند. بر اساس کلمه یونانی برای «دست» (cheir) کایرالیته به معنای دستی است که اشاره به زوجهای تصویر آینهای غیرقابل انطباق بر یکدیگر مانند دو دست دارد. اصطلاحات کلوین مورد قبول همگانی است در بسیاری موارد جانشین اصطلاحات قدیمی «دیس سیمتریک» و «دیس سیمتری» (اصطلاحات قدیمیتر با دقت کمتر «آسمیتریک» و «آسیمتری») شده است، گر چه باید انتظار داشت که با این اصطلاحات در نوشتار قدیمیتر شیمی مواجه شویم.
خواه از هر نامی استفاده شود، عدم تطابق بر تصویر آینهای است که شرط لازم و کافی برای انانتیومتری میباشد، همچنین شرط لازم – ولیکن ناکافی – برای فعالیت نوری است.