انسان باید منشأ خیر باشد و حتی الامکان شری از او به دیگران نرسد و همیشه از او خیر تراوش نماید و در دیگران از دست و زبان و مال و جانش بهره مند شوند. به همین جهت در تربیت اسلامی با صفات منفی همچون بخل، کبر، عجب، خودپسندی، خودمداری، خودرأیی، خودخواهی، از خود راضی بودن، استثمار دیگران و. . . . بسیار مبارزه شده و صفات مثبتی که انسان را در راستای خدمت به دیگران بکار اندازد، مورد تشویق قرار گرفته است.
یکی از محورهای اصلی در این زمینه واسطه گری در کار خیر است. گاهی حل مشکلی از تو بر نمی آید، ولی می توانی قدم خیری برداری، زبان خیری بکار بری و دیگری را برای حل این مشکل به کمک به طلبی، این واسطه گری در خیر است، انسان نباید در آنجا که کاری از او برنمی آید، بی تفاوت بنشیند، بلکه باید با واسطه خیرشدن در یاری رساندن به دیگران اقدام نماید. در روایات اسلامی، واسطه خیر، مثل کننده کار معرفی شده است. الدال علی الخیر کفاعله و برای واسطه گری در کار خیر اجر فراوان بیان شده است.
مراجعه شود به:
نکات تربیتی
