مفاهیم پایه
از
همجوشی هستهای سبک به هستهای سنگینتر ، ممکن است اختلاف انرژیهای پیوندی آزاد شود.
انرژی جنبشی دو هستهای که بخواهند با هم برخورد کنند بایستی به قدر کافی زیاد باشد تا بر
نیروی دافعه الکتریکی متقابل بین آنها غلبه کند.
این انرژی جنبشی ممکن است از درجه حرارت بالا همانند داخل ستارهای ، یا از یک منشا غیر گرمایی همانند
انرژی حاصل از برخورد ذرات
پرتوی کیهانی یا شارهای (Flax) ذرات پرانرژی در
جو ستارگان ، ناشی شود.
واکنش های هستهای که در دمای بالا انجام میشوند ، واکنشهای گرما - هستهای نام دارند.
فازهای اصلی تکامل ستاره ، از همجوشی گرما - هستهای پروتونها به هستههای
هلیوم He ، سپس هستههای He به
هستههای کربن C و غیره ، مشخص میشود. برای مثال ، یک
ستاره چگال با جرم 10 برابر خورشید ، در حدود 10
4 مرتبه بیشتر از
خورشید ، انرژی گسیل میکند.
ستاره ، چنین شارهای عظیمی از انرژی را توسط واکنشهای گرما هستهای ، در اعماق داخلی خود ، بطور تدریجی با تبدیل هیدروژن H به هلیوم He و سپس عناصر سنگینتر تا رسیدن به
آهن Fe ، و هم زمان ، انرژی آزاد شده توسط پیوند را تولید میکند.
نتایج نوین واکنش گرما - هستهای
واکنشهای گرما هستهای در
نواحی داخلی ستاره ، دارای تاثیر دوگانهای هستهاند:
مباحث مرتبط با عنوان