امام صادق علیه السلام فرمود:
یکی از منافقان از دنیا رفت.
امام حسین علیه السلام همراه جنازه وی حرکت فرمود. در راه به یکی از غلامانش برخورد. از او پرسید:« کجا می روی؟»
غلام گفت:« از جنازه این منافق فرار می کنم، تا مبادا بر او نماز بگزارم.»
امام به او فرمود:« طرف راست من بایست و هر چه از من شنیدی، تکرار کن.»
وقتی بر جنازه تکبیر گفتند، امام حسین علیه السلام به جای دعا، او را نفرین کرد:« الله اکبر! خداوندا! بر این بنده ات هزار لعنت بفرست. خداوندا! او را در میان بندگان خود خوار و ذلیل کن، به آتش خود درافکن و شدیدترین عذابت را به او بچشان که او دوست دشمنان تو بود، با دوستانت دشمنی می کرد و به
اهل بیت پیامبرت کینه می ورزید.»
منابع:
بحار الانوار، ج 44، ص 202، حدیث 20 -
کافی، ج 3، ص 189.
