روز عاشورا هنگامی که سپاه
عمر سعد به سوی خیمه های
امام حسین علیه السلام هجوم برد، یکی از سربازان در حالی که بر اسبی سوار بود، با دیدن آتش اطراف خیمهها فریاد برآورد:« ای حسین! و ای اصحاب حسین! شادمان باشید به چشیدن آتشی که در دنیا افروخته اید!»
امام حسین علیه السلام فرمود:« این مرد کیست؟»
گفتند:« ابن جویریه مزنی!»
امام حسین علیه السلام چنین دعا کرد:« خداوندا! عذاب آتش را در دنیا به او بچشان!»
هنوز سخن امام تمام نشده بود که اسبش او را در آتش خندق افکند.
مردی دیگر از لشگر
عمر بن سعد به نام “ تمیم بن حضین فزاری” نزدیک آمد و فریاد برآورد:«ای حسین! و ای اصحاب حسین!
فرات را نمی بینید که همانند مار به خود می پیچد؟! به خدا سوگند که قطره ای از آن را نخواهید چشید تا تلخی مرگ را در کام خود احساس کنید!»
امام فرمود:« این مرد و پدرش اهل آتش هستند. خدایا! او را با نهایت عطش بمیران!»
نوشته اند تمیم از شدت تشنگی از اسب بر زمین افتاد و آن قدر پامال سم اسبان شد تا به هلاکت رسید.
منابع:
مراجعه شود به: