امام باقر علیه السلام فرمود:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم دارای چند سر پوش (کلاه) بود:
یکی یمنی، دیگری سفید و سومی از پارچهای دو لایه که بین آن پنبه بود (مضربة) و چهارمی دو گوش بود (سر پوشی که دو گوش را می پوشاند) که در هنگام جنگ بر سر مینهاد.
پیامبر دارای چوب دستی بلندی بود که در روز های
عید هنگام خطبه خواندن بر آن تکیه می کرد، و نیز چوب دستی دیگری داشت که به آن ممشوق (باریک و دراز) میگفت.
رسول خدا خیمه ای داشت که آن را کِنّ (پوشش) مینامید.
قدحش منبقه (محل جوشش و فوران) نام داشت و قدح بزرگ چوبینش ریّ (سیراب، سیرساز).
پیامبر دو اسب داشت به نامهای مُرتَجز (دارای شیهه ای زیبا) و سکب (تند رو) و دو استر به نامهای دُلدُل (لرزان در راه رفتن) و شهباء (خاکستری روشن).
دو شتر داشت به نامهای عضباء (گوش پاره، دست کوتاه) و جدعاء (گوش بریده ).
(این ها تنها نام این دو شتر است و گرنه گوش آنها پاره یا بریده نبوده است.)
دو شمشیر رسول خدا یکی
ذوالفقار (دارای فرورفتگی های کوچک و زیبا) نام داشت و دیگری عون (یاور).
دو شمشیر دیگر رسول خدا مخذم (برنده) و رسوم (رونده به شیوه های خاص) نام داشت. و دراز گوشی (خر) داشت که نامش یعفور (خاکی رنگ) بود.
دستار (عمامه) پیامبر سحاب (ابر) نام داشت و زرهش ذات الفضول (جادار)، و در آن سه حلقه نقره ای( یک حلقه در جلو و دو حلقه در پشت) بود.
پرچم کوچک پیامبر عقاب نام داشت و پرچم بزرگش معلوم (شناخته شده ).
شتری که برآن سوار میشد، دیباج (حریر) نامیده می شد و کلاهخُودش اسعد (نیک بخت).
در بعضی از روایات، اسب دیگری به نام لزاز (تند رو) یا رسوب (برنده تا پایین)، و دراز گوش دیگری به نام عفیر (خاکی رنگ) نیز برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ذکر کرده اند.
امام صادق علیه السلام در روایتی فرمود:«در خانه رسول خدا یک جفت کبوتر سرخ زندگی می کردند.»
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم هنگام ارتحال، تمام این لوازم شخصی را به
امام علی علیه السلام سپرد، و نیز انگشتر خود را از دست درآورد و در انگشت علی علیه السلام کرد.
منابع:
- بحارالانوار، ج16، ص97 تا 100 --- الامالی
مراجعه شود به: