امام صادق علیه السلام از پدرانش نقل می‌کند که روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام در میان مردم نشسته بود که مردی برخاست و به او چنین گفت:« ای امیرالمؤمنین، چگونه است که تو با این مقام و منزلتی که خدا به تو داده است، پدرت در دوزخ است و عذاب می‌کشد؟»
امام به او فرمود:« ساکت باش، خداوند دهانت را بشکند! سوگند به خدایی که محمد را به پیامبری برانگیخت، اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند می‌پذیرد.
پدر من در دوزخ باشد در حالیکه پسرش تقسیم کننده‌ی بهشت و جهنم است؟! سوگند به خدایی که محمد را به حق به پیامبری برانگیخت، در روز قیامت، نور پدر من همه‌ی نورها را خاموش می کند، جز پنج نور: نور محمد صلی الله علیه و آله، من، حسن و حسین، و 9 فرزند حسین. نور پدرم از نور ماست، از همان نوری که خداوند پیش از دو هزار سال از خلقت آدم آن نور را آفرید.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 35، ص 69، حدیث 3 ------ احتجاج