سربازان
یزید که سر مقدس
امام حسین علیه السلام را به
شام میبردند، وقتی به شهر
موصل رسیدند، دیدند مردم موصل به آنان اجازه ورود به شهر را نمیدهند.
این بود که در یک فرسخی شهر منزل کردند و سر شریف امام را روی سنگی نهادند.
از آن سر قطره خونی بر آن سنگ چکید.
پس از آن، هر سال روز عاشورا از آن سنگ خون میجوشید و مردم از دور و نزدیک، به زیارت آن سنگ میآمدند و عزاداری میکردند. این وضعیت تا زمان
عبدالملک بن مروان ادامه داشت. اما او فرمان داد آن سنگ را از آن جا بردند، و دیگر اثری از آن در دست نیست.
اکنون در آن مقام گنبدی ساختهاند و آن را مشهد نقطه نام نهادهاند.
منابع:
نفس المهموم، ص 237.
مراجعه شود به:
نوشته ای از غیب برای حاملان سر مقدس امام حسین علیه السلام