در آیات 177 و 189 سوره بقره چنین آمده است:« نیکی به این نیست که روی خود را به سمت شرق یا مغرب بگردانید، و نیکی به این نیست که از دیوار پشتی، وارد خانه‌ها شوید. بلکه نیکی آن است که با تقوا باشید و از در خانه ها وارد شوید.»
حضرت صادق علیه السلام در توضیح این آیات فرمود:
روزی جمعی از
مهاجرین و
انصار نزد
پیامبر اکرم نشسته بودند که
علی بن ابی طالب علیه السلام رسید.
پیامبر با دیدن او به اصحابش فرمود:«این علی است که به سوی شما می‌آید در حالی که دلش با تقوا و دست هایش پاک است. این علی است که جز سخن درست و پسندیده بر زبان نمی‌آورد. کوه‌ها از جا کنده می شود، ولی او از دینش دست بر نمی دارد.»
آن‌گاه علی را در برابر خویش نشاند و فرمود:« ای علی، من شهر حکمتم و تو در ِ آن هستی؛ و هر کس از در شهر وارد شود به شهر می رسد. ای علی، تو در ِ من هستی و تنها از راه تو می‌توان به من رسید، و من نیز در خدا هستم. پس هر کس که جز از راه تو بخواهد به من برسد نمی رسد، و هر کس جز از راه من بخواهد به خدا برسد نمی رسد.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 40، ص 203، حدیث 10 -------- تفسیر فرات کوفی
مراجعه شود به:
