این بحث یکی از چالش های
رنسانس در
اروپا است چرا که در
قرون وسطی با بهانه قرار دادن نوشته های
تورات حاکمان کلیسا از پیشرفت علم علی الخصوص علم تجربی جلوگیری می کردند. بعد از رنسانس در اذهان اینگونه تداعی شد که علم می تواند جایگزین دین شود اما با گذشت سالها همه دانشمندان معترفند که علم و دین باید در حیطه خود باشند.
سیر نسبت علم و دین در اروپا
- دین جایگزین علم-------قبل از رنسانس
- علم جایگزین دین-------بعد از رنسانس
- علم و دین در حیطه خود-----------امروز
اما هنوز هم غرب نسبت به دین دچار اشتباهاتی است باعث اختلاط حیطه های علم و دین می شود. بازگشت دوباره غرب به سمت دین و ایجاد یک جایگاه مهم در زندگی بشر برای دین را می توان از نقل قول های برخی دانشمندان دریافت.
چند نقل قول
ماکس پلانک: بر سردر معبد علم نوشته اند هر کس ایمان ندارد وارد نشود.
لرد کلوین : اگر نیکو بیاندیشید علم شما را ناچار از آن خواهد کرد که به خدا ایمان داشته باشید.
آلبرت انیشتین: احساس مذهبی بزرگ ترین شاه فنر تحقیقات علمی است.
ماکس پلانک: دین و علم مشترکا بر ضد شرک و الحاد میجنگند و برانگیزندهی آنها همواره خدا بوده و خواهد بود.
جورج هربرت :من نه تنها به خدا ایمان دارم که به او اعتماد و توکل نیز دارم. خداشناسی برای من قضیه فلسفی متروکی نیست . بلکه اندیشهای واقعی و جزئی از حیات و کوشش روزانهی من است.
آلبرت انیشتین: کسی که زندگی خود و جهانیان را بی معنی می انگارد, بدبخت محض نیست اما اهلیت زندگی ندارد. فقط امید قائم بر عقل و ایمان است که نمیگذارد ما او را برای زندگی کاملا ناقابل بدانیم, چه جای امید است که که وی بوسیلهی عقل خود راه صواب را درک کند و یا از سر نو چون طفلان دربارهی حیات بیاندیشد.
پروفسور الویر وندل:هر قدر معلومات بشر زیاد تر میشود شکاف میان علم و مذهب تنگ تر میشود و فهم درست علوم امکان ایمان به خدا را بیشتر میکند.
کارل هایم: شگفتیهای عالم نه تنها اجازهی تاثیر خالق حکیم را میدهد بلکه وجود او را ایجاب میکند.
آسا گری: هیچ مرد خداشناسی نمیتواند قبول کند آنچه را که علم از عالم ماورای طبیعه به عالم طبیعت میآورد مخالفتی با دین و مذهب داشته باشد.
آندرو کورن وی استاد فلسفه: اساس کار دانشمند بر این قرار گرفته که " هیچ ماشینی بدون سازنده نمیتواند باشد".
لوئی پاستور: من خود را در میان عقایدی قرار دادم که اثبات آنها قاطع نیست. طرز نگاه من اینگونه است
سیر نسبت علم و دین در اسلام
در اسلام هیچگاه این نسبت به آن صورتی که در غرب مطرح شد و شبهات مربوط به آن طرح نگردیده است بلکه از ابتدای ظهور اسلام و تشکیل
حکومت اسلامی در
مدینه علم و دین در کنار هم به عنوان دو عامل سعادت بشر ذکر گردیده و هیچ اختلافی بین آن دو مشاهده نشد. در اسلام طلب علم برای هر مرد و زن مسلمانی واجب بوده و
پیامبر اکرم همه را به علم آموزی تشویق می نمود. تا جاییکه ایشان می فرماید:
اطلبوا العلم ولوا باصین
علم را بیاموزید حتی با رفتن به چین
از این روایت می توان دریافت که تنها علوم الهیات و حدیث مد نظر رسول اکرم نبوده است چرا که این علوم در چین یافت نمی شود.
مثالی زیبا
رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم وارد مسجد
مدینه شدند.
چشمش به دو اجتماع افتاد که از دو دسته تشکیل شده بود و هر دو دسته حلقه ای تشکیل داده و سرگرم کاری بودند.
یک دسته مشغول عبادت و تفسیر کلمه ذکر و اهل ذکر و دسته دیگر به تعلیم و تعلم و یادگرفتن سرگرم بودند.
حضرت به کسانی که همراهش بودند رو کرد و فرمود:
«این دو دسته کار نیک می کنند و بر خیرند و سعادتمند ولی من برای تعلیم و دانا کردن فرستاده شدهام».
پس خودشان به طرف همان دسته دومی که مشغول تعلیم و یاد گرفتن بودند رفتند و در حلقة آنها نشستند.
منبع:کتاب: داستان راستان صفحه: 26-25
منبع: منیه المرید، چاپ بمبئی صفحه: 10
بیشتر بدانید :
طالع بینی و ستاره شناسی
پیش گویی
ریشه پیدایش اندیشه شانس و بخت