علت روانه ساختن
امام هادی علیه السلام از
مدینه به
سامرا این بود که شخصی به نام عبدالله بن محمد از طرف حکومت متوکل مسئوول امور نظامی و عبادی مردم مدینه بود، او هم که پیوسته قصد آزار امام هادی علیه السلام را داشت علیه آن حضرت جاسوسی و سعایت کرد؛ امام هادی علیه السلام که متوجه گزارش این شخص به متوکل شده بود نامه ای برای متوکل نوشت و اظهار داشت که عبدالله بن محمد قصدش توطئه و دروغپردازی است
متوکل هم در پاسخ امام هادی نوشت: من قدر و منزلت ترا می دانم و هدفم تکریم تو و خاندانت می باشد و می دانم از آنچه حاکم مدینه گزارش داده منزّه هستی بر این اساس محمد بن فضل را مأمور مدینه کردم و شخص قبلی را عزل نمودم و به نماینده جدیدم ماموریت دادم که ترا تکریم کند حال بدان که من مشتاق دیدنت هستم اگر مایلی مرا ببینی با هر کس که می خواهی و هر وقت و به هر نحو که می خواهی به سمت ما (سامرا) حرکت کن و بدان که از همه به تو مهربانتر و دلسوزتر و برای تو خیرخواهترم.
نامه متوکل که رسید امام هادی علیه السلام (از روی ناچاری) آماده حرکت از مدینه شد و یکی از فرماندهان ارشد متوکل به نام یحیی بن هرثمه نیز با جمعی از لشگریان امام هادی را همراهی می کرد، هنگامی که حضرت وارد سامرا شد؛ متوکل از قبل گفته بود که روز ورود، ملاقات با امام هادی علیه السلام ندارد و دستور داد او را در محله گدایان و بیچارگان جای دادند.
منابع:
- بحارالانوار، ج 50، ص 200، شماره 11، از کتاب ارشاد شیخ مفید.
مراجعه شود به:
