متوکل به ابن سکّیت گفت:« در حضور من از امام هادی علیه السلام سوال مشکلی کن.»
ابن سکّیت از امام هادی علیه السلام پرسید:« چرا خداوند پیامبران را با معجزه های مختلف برانگیخت؟ موسی علیه السلام را با معجزه عصا و ید بیضا، عیسی علیه السلام را با معجزه بینا کردن کور مادرزاد و شفای بیمار مبتلا به بَرَص و زنده کردن مردگان و محمد صلی الله علیه و آله را با معجزه قرآن و جنگ با شمشیر؟»

حضرت هادی علیه السلام فرمود:« زمانی که خداوند حضرت موسی علیه السلام را با معجزه عصا و دست نورانی برانگیخت، سحر و جادو کار مرسومی بود و موسی علیه السلام با این اعجاز بر همه‌ی سحر و جادوها غلبه و حجت را بر مردم تمام کرد.
زمانی که خدا عیسی علیه السلام را با معجزه شفا دادن کور و مبتلا به بَرَص و زنده کردن مرده‌ها مبعوث کرد، درمان و معالجه‌های مختلف کار مرسوم و شایعی بود و حضرت عیسی نیز با این اعجاز همه را مقهور اعجاز خداوندی ساخت.
حضرت محمّد صلی الله علیه و آله نیز در زمانی با قرآن و شمشیر مبعوث شد که کار رایج در آن زمان جنگجویی با شمشیر و سرودن شعر بود. پیامبر خدا نیز با قرآن و شمشیر بر شعر و شمشیر آنان پیروز شد و حجّت را بر آنان تمام کرد.»

منابع:

• بحار الانوار، ج 50، ص 164.

مراجعه شود به:

• امام هادی علیه السلام و استدلال به قرآن