منو
 صفحه های تصادفی
دیاسترئومرها
رخساره‌ دگرگونی مجاورتی
سلامتی و ویتامین ث
ویژگیهای علی علیه السلام
التقاط
سداب
حبط
تئوری BCS
اثرات خطرناک آفتکشها بر سلامت انسان
سوختگی
 کاربر Online
245 کاربر online

عبدالله بن عبدالمطلب

تازه کردن چاپ
فرهنگ > الهیات > دین اسلام > شیعه > کلیات > شخصیت ها
(cached)

عبدالله دهمین پسر عبدالمطلب است؛ او و زبیر و ابوطالب «عبد مناف» هر سه از مادری به نام فاطمه بنت عمرو بن عائذ در مکه به دنیا آمده اند.

آن هنگام که عبدالمطلب با کمک تنها پسرش حارث مشغول بازسازی (حفر) چاه زمزم بود و به دلیل فشارهای قریش، نذر کرد چنانچه خداوند ده پسر به او عطا کند پس از آن که آنان به مرتبه ای از کمال و رشد رسیدند که بتواند به کمک آنان از فشارهای قریش بر خود بکاهد، یک تن از آنها را در پیشگاه کعبه برای خدا قربانی کند.*

زمانی که عبدالله به سن بیست و چهار سالگی در نهایت کمال و قدرت رسید، عبدالمطلب موضوع نذر خود را با پسران خویش در میان گذاشت. آنان موافقت کردند که به کمک قرعه یک نفر از آنان برای قربانی شدن انتخاب شود. قرعه به نام عبدالله درآمد.

عبدالمطلب در حالی که او را بیش از دیگر پسرانش دوست می داشت به قربانگاه (نزدیک کعبه) برد. اعراب بویژه سران قریش، عبدالمطلب را از این کار باز داشتند و با تکرار مراسم قرعه کشی باز قرعه به نام عبدالله خارج شد.
عبدالمطلب تصمیم گرفت دیه «خونبهای» یک انسان (= ده شتر) را با عبدالله به قرعه گذارند و چنانچه باز قرعه به نام عبدالله برخورد کرد بر تعداد شتران بیفزایند تا آن جا که قرعه به نام شتران اصابت کند. زمانی که صد شتر در ازای عبدالله به قرعه گذاشته شد، قرعه به صد شتر خورد و عبدالله از مرگ نجات یافت.

عبدالمطلب از این که فرزند خود را باز یافت بسیار شادمان شد و بدون درنگ پس از این ماجرا در حالی که دست عبدالله را در دستان خود داشت به خانه وهب بن عبد مناف رفت و دختر او آمنه را که برترین زن قریش در آن روزگار بود به ازدواج عبدالله درآورد آمنه از عبدالله باردار شد و نور پاک حضرت محمد صلی الله علیه وآله در او جای گرفت عبدالله در سفری که از شام باز می گشت در مدینه در سن بیست و پنج سالگی چشم از جهان فرو بست.

از حضور عبدالمطلب در مراسم تولد، بشارت آمنه به عبدالمطلب در ولادت حضرت محمد صلی الله علیه و آله وسلم، مراسم نامگذاری و استخدام دایه «زن شیرده» این چنین به دست می آید که عبدالله پیش از به دنیا آمدن حضرت محمد از دنیا رفته است.

از عبدالله تنها پنج شتر و یک گله گوسفند و یک کنیز به نام « ام ایمن » که مدتی پرستاری پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را به عهده گرفت باقی ماند.
پیکر عبدالله در مدینه به خاک سپرده شد.

نکته: مورخان می نویسند : عبدالمطلب فرزند خود عبدالله را برای قربانی کردن نزدیک کعبه در برابر بت های اساف و نائله آورد. جائی که قربانگاه قریش بود. این مطلب گذشته از آن که با نذر عبدالمطلب که گفته بود:
(. . . لینحرن احد هم لله عندالکعبه؛ یکی از پسرانم را برای خدا در پیشگاه کعبه قربانی می کنم) سازگار نیست، با این عقیده هم که برگرفته از روایات فراوان است که: اجداد پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ همگی موحد بودند و از آداب شرک پیروی نمی کردند سازگار نیست.

منابع:

  • تاریخ طبری، ج1، ص 497تا500
  • سیرةالنبویه، ج1، ص162تا167
  • فروغ ابدیت، ج1، ص139و146
  • محمد خاتم پیامبران، ص72
  • تاریخ یعقوبی، ج2، ص13
  • اسدالغابه، ج1، ص20



تعداد بازدید ها: 33819


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..