شرح صدر، به معنای گسترده شدن نیروی روح و ظرفیت وجودی انسان است که در پرتو آن، ظرفیت‌های متناسب با حوادث زمان ایجاد می‌گردد و انسان را از شتابزدگی در تصمیم و عمل و تزلزل در برخوردها باز می‌دارد و این صفت ممتاز از عنایات الهی است که به افراد خاصی از جمله رسول گرامی اسلام عطا شد.
خداوند به ایشان می‌فرماید:
(الم نشرح لک صدرک) آیا سینه‌ات را فراخ نکردیم؟ یا آنگاه که حضرت موسی در کوه طور در پیشگاه خدا قرار می‌گیرد، اولین خواستة او شرح صدر است. خداوند هر کس را دوست داشته باشد، به او شرح صدر عنایت می‌فرماید:
