از
ابن عباس نقل شده است که روزی در محضر رسول خدا بودم.
علی بن ابیطالب و
فاطمه و
حسن و
حسین (علیهم السلام) در مقابلش نشسته بودند.
ناگهان
جبرئیل فرود آمد و سیبی را به پیامبر اهداء کرد.
پیامبر آن را به علی هدیه داد. علی (علیه السلام) آن را گرفت و به پیامبر بازگرداند.
پیامبر خدا آن را گرفت و به حسن (علیه السلام) هدیه داد. حسن (علیه السلام) نیز آن را گرفت و به پیامبر بازگرداند. پیامبر آن را پذیرفت و به حسین (علیه السلام) هدیه داد حسین (علیه السلام) آن را پذیرفت و به پیامبر باز گرداند.
پیامبر آن را پذیرفت و به فاطمه (سلام الله علیها) هدیه داد. فاطمه (سلام الله علیها) نیز آن را پذیرفت و به پیامبر بازگرداند. پیامبر نیز آن را گرفت و دوباره به علی (علیه السلام) تقدیم کرد.
علی (علیه السلام) هم برای بار دوم آن گرفت و هنگامی که خواست آن را به پیامبر باز گرداند سیب از دستش افتاد و دو نیمه شد و نوری از آ ن پرتو افکند که به آ سمان دنیا رسید و بر آن نور دو سطر نوشته شده بود: «
بسم الله الرحمن الرحیم* هذه تحیة من الله عزوجّل الی محمد المصطفی و علی المرتضی و فاطمه الزهرا و الحسن و الحسین سبطی رسول الله و امان لمحبیهم یوم القیامة من النار »؛ یعنی این هدیه ای است از جانب خدای عزوجل به محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین دو سبط رسول خدا و امانی است برای دوستان آنها از آتش در روز قیامت.
منابع:
بحار الانوار، ج 37، ص 99، حدیث 1.
مراجعه شود به:
مائده آسمانی
جشن میلاد امام حسین علیه السلام در ملکوت
