دنباله دار آرند – رولند (
C/1956 R1)
مقدمه
در 8.93 نوامبر 1956 Georges Roland ,Sylvain Arend از
رصدخانه سلطنتی بلژیک (Uccle) این دنباله دار را در عکسی با نوردهی 50 دقیقه کشف کردند.
موقعیت آن در آسمان به صورت 57.88 00 2 : بعد و "03.0 ' 23 ْ29 + : میل (اعتدال 1950.0) بود. Roland , Arend -
قدر آن را 10 تخمین زدند و اعلام کردند: » دنباله‌دار دارای یک بخش پراکنده و یک بخش متراکم مرکزی می‌باشد. در20نوامبر Arend یک عکس با نور دهی 10 دقیقه از دنباله‌دار گرفت و مکان آن را به صورت 44.66 m 31 h1 : بعد و ً46.4 َ57 ْ24+ : میـل و قدر آن را12 تخمین زد. S . Kaho (رصد خانه توکیو) هم کمی بعد از کاشفان موفق شد در عکسی که در 7.6 نوامبر از
ستاره‌های متغیر گرفته بود دنباله‌دار را پیدا کند.
رصد در مکانهای دیگر
بعد از خبر کشف دنباله‌دار ، از 21 نوامبر رصدها در مکانهای دیگر شروع شد. قدر دنباله‌دار تا پایان سال به کندی تغییر می‌کـرد. در پایان دسامبر قدر دنباله‌دار به 10 رسید. اولین بار
ماکس بایر از آلمان
دم دنباله‌دار را در 27 نوامـبر تشخیـص داد. او طول آن را 4 دقیـقه قوسی اعلام کرد. در انتهای دسـامبر طول دم هم افزایش یافت و به 8 دقیقه قوسی رسید و در خلال ماه دسـامبر تعداد زیادی تخمین قـدر از گیسوی آن به دست آمد که معمولاً در محدوده 12.6 تا 12.9 بودند. قدر دنباله‌دار در ابتدای ژانویه 1957 حـدود 10 بود و به تدریج درخشان‌تر می‌شد. به طوری که تا آخر ژانویه قدر آن به 9 رسید.
در تمام این ماه بیشتر راصدان طول دم آن را حدود 10 دقیقه قوسی و گیسوی پراکنده آن را نزدیک به 1 دقیقه قوسی اعلام کردند. در 26 ژانویه واترفیلد اعلام کرد:
گیسوی دنباله‌دار به شدت فشرده شده به طوری که یک گیسوی درونی به طول 30 تانیه قوسی و یک گیسوی بیرونی به طول 1 دقیقه قوسی را تشکیل داده‌اند. دنباله‌دار از زمان کشف به آرامی در حال دور شدن از زمین بود و در 4 فوریه به بیشترین فاصله از زمین رسید. (1.9432AU) قدر دنباله‌دار در آغاز فوریه 9 بود، اما با کم شدن فاصله‌ی آن از
خورشید و
زمین پس از 4 فوریه به سرعت شروع به درخشان شدن کرد. وقتی که در 28 فوریه در عرضهای جغرافیایی پایین دیده شد قدر آن به 7.5 می‌رسید. در این ماه ظاهراً قدر گیسوی ستاره مانندش به 11.5 رسید و در عکسهای تهیه شده طول دم آن تا 30 دقیقه قوسی قابل تشخیص بود.
در شروع آوریل حرکـت دنباله‌دار در مـدت 3 روز از جنوب به سمت شمال تغییر کرد و مطابق رصدهای انجام شده در نیوزلند قدر آن به 2 رسید .در این زمان اختلاف زاویه‌ای دنباله‌دار با خورشید حدود 18 درجه بود. منجمان نیمکره جنوبی با وجود امید بسیار کم تلاش می‌کردند که دنباله‌دار را قبل از رسیدن به خورشید ببینند. در ششم آوریل اعلام شد که طول دم آن 3تا5 درجه است. در دهم آوریل گفته شد که بخش هسته‌ی دنباله‌دار ، از دو بخش با فاصله‌ی 9 ثانیه قوسی تشکیل شده است. در 21 آوریل اختلاف زاویه‌ای دنباله دار با خورشید به 21 درجه رسیده بود. در این زمان قـدر آن بین 1تا 2 بود و اندازه گیسوی آن 3 دقیقه قوسی و طول دمش حدود 2.5 درجه تخمین زده شد. بخش هسته‌ی آن نیز درخشان شده بود و به
قدر 4.5 تا6 می‌رسید.
راصدان رنگ آن را متمایل به زرد گزارش می‌دادند. در 25 آوریل فوگلکویست اعلام کرد: » دم خورشید نیزه‌ای شکل است که به صورت نامتقارن توسط یک پوشش بیضوی بسیار عریض (3درجه) احاطه شده است. « در روز بعد بسیاری از مشاهده کننده گان اعلام کردند که ضد دم ( anti-tail) در حال کم نور شدن و احتمالاً از بین رفتن است. در پانزدهم ماه می دنباله‌دار به میل 64 شمالی رسید و پس از آن حرکتی تدریجی و آرام را به سمت جنوب آغاز کرد.
در آغاز ژوئن همان سال قدر دنباله‌دار به 7.2 رسید و در اواسط آگوست به 12 تقلیل یافت. در 19 آگوست قدر کل دنباله‌دار 13 و طول دم آن تنها 2 دقیقه قوسی اعلام شد. در آغاز سال 1958 قدر دنباله‌دار بین 18.5 تا 19 و اندازه گیسوی آن 8 ثانیه قوسی به دست آمد. در این زمان هیچ اثری از دم آن مشاهده نشد. در 10 مارس با کمک یک عکس 70 دقیقه‌ای وجود کم فروغ دنباله‌دار آشکار شد. دنباله‌دار آخرین با در 11 آوریل 1958 در فاصله AU 5.36 از خورشید رصد شد. در این هنگام قدر آن به 21 می‌رسید.
مدار دنباله‌دار
در سال 1978، Brian Marsden با کمک 150 موقعیت دنباله‌دار در مدت 8 نوامبر 1956 تا 11 آوریل - 1958 محاسبه و مشخصه‌های مداری زیر را به دست آورد:
(T) زمان حضیض خورشیدی 18.0324TT آوریل 1957
(q) فاصله حضیض خورشیدی 316035.0AU
(e) خروج از مرکز 1.000168
(omega) شناسه حضیض خورشیدی 308.7803º
گره صعودی 215.8558º
( i ) تمایل مداری 119.9443º
مباحث مرتبط با عنوان
