1- محصول هرچه بود ، نگهداری و ذخیره سازی آن بخش حیاتی فرآیند کشاورزی به شمار می آمد . اگر میسر نبود محصولی را ذخیره و برای روز مبادا نگهداری کنند ، اصولاً آن محصول را نمی کاشتند . ذرت را می توانستند خشک کنند . درکوهستانهای آند تمهیدی برای نگهداری سیب زمینی از راه منجمد کردن و خشک کردن آن ابداع کرده بودند . 2- روش جدید تر ذخیره کردن غذا استفاده از ظروف سفالی بود . ظرف های سفالی را در آتش می پختند تاهم محکم وهم ضد آب . مسلماً ساخت سفال همراه و در کنار کشاورزی بوده است . سفالگران این سر زمین بر این باور بودند که سفالگری مانند محصول ، هدیه ای ا زجانب زمین است . سفال با همان خاکی آفریده میشود که به محصولات حیات بخش جان میدهد . سفالگران گلی را که برای ساختن پیاله ، کوزه ، بشقاب ، گلدان و مجسمه به کار میبردند ، هنوز هم “گوشت زنده زمین “ میدانستند . آنها معتقدند هدیه ای را که “ مادر زمین “ اعطا کرده است باید بادقت و صمیمیت لمس کرد ، حتی اگر برای ساختن ظروف عادی مصرف شود .
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد