درگیری و مبارزه

در افتادن با شرکها، خرافه‌ها، جهالتها، ساخته‌های خیالبافانه، ظلمها و ستمها و ستمگریها یکی دیگر از علائم و نشانه‌های صداقت پیامبری یک مدعی پیامبری است: یعنی محال است که یک نفر پیامبر واقعی از جانب خدا برگزیده شود و در پیامبش چیزی باشد که بوی شرک بدهد و یا به کمتر ظالم و ستمگر بشتابد و ظلم و بی‌عدالتی را تأیید نماید و یا در برابر شرکها، جهالتها، خرافات و ستمگریها سکوت کند و به ستیزه و مبارزه بر نخیزد.
توحید، عقل، عدل از اصول همه پیامبران است و تنها دعوت افرادی که در این مسیر دعوت می‌کنند قابل مطالعه و مطالبة دلیل و معجزه است: یعنی اگر شخصی در پیام خود چیزی مطالعه و مطالبه دلیل هم ندارد؛ همچنانکه اگر یک مدعی پیامبری مرتکب گناه یا اشتباه شود و یا توانایی رهبری خلق را نداشته باشد یا دعوتش در مسیر زندگی انسانها نباشد پیامش ارزش مطالبة دلیل و معجزه ندارد. بدین ترتیب چنین اشخاصی به فرض اعجازگر هم باشند و معجزات فراوانی هم ارائه نمایند. عقل پیروی آنها را جایز نمی‌شمارد.