هنگامی که مردم با
علی علیه السلام بیعت کردند، امام به سوی مسجد حرکت فرمود و خطبه خواند.
سپس به امام حسن علیه السلام فرمود:
« به منبر برو و به گونه‌ای سخنرانی کن که قریش بعد از من، مقام تو را انکار نکنند و نگویند حسن بن علی چیزی نمی‌داند.»
امام حسن علیه السلام به منبر رفت و در دفاع از ولایت و شأن و منزلت پدر خویش از پیامبر خدا سخنانی را بازگو نمود.
آن گاه امام علی به امام حسین فرمود:« فرزندم تو نیز بالای منبر برو و به گونه‌ای سخنرانی کن که قریش بعد از من، مقام تو را انکار نکنند و نگویند حسین بن علی چیزی نمی‌داند، سخن تو باید دنباله سخن برادرت باشد.»
حسین علیه السلام بر منبر رفت و پس از حمد و ثنا و درود بر پیامبر خدا فرمود:
« ای مردم از پیامبر خدا شنیدم که فرمود:« علی شهر هدایت است. کسی که وارد آن شود نجات می‌یابد و کسی که سر باز زند، هلاک می‌گردد.»
علی علیه السلام آنان را تحسین نمود، آن گاه فرمود:
« ای مردم؛ شاهد باشید که این دو فرزندان پیامبر خدا هستند و امانتی هستند که به من سپرده شده‌اند. من نیز آنان را به شما می‌سپارم و نزد شما به امانت می‌گذارم. ای مردم! پیامبرخدا درباره‌ی چگونگی رفتارتان با آنان از شما سؤال خواهد کرد.»
منابع:
بحار الانوار، ج 40، ص 202، حدیث 6- توحید صدوق، ص 318 و 323.
مراجعه شود به:
عظمت امام حسین علیه السلام از زبان پیامبر اکرم
احترام ویژه به امام حسین علیه السلام
