حسن بصری مکنی ملقب به ابوسعید یکی از
زهاد هشتگانه بود. پدرش، ابوالحسن سیار، اهل
بصره بود و خودش در سال 21 هجری قمری در مدینه متولد شد.
وی از پیشوایان
طریقه صوفیه بود، علم را از
انس بن مالک فرا گرفته و هفتاد تن از اصحاب پدر را درک کرده بود.
از کتاب های او می توان «رساله فی فضل مکه الخلاص» و «تفسیر قرآن» را نام برد. صاحب کتاب بیان الادیان، او را رهبر فرقه‌ای از
معتزله می‌داند.
حسن بصری شاگردان بسیاری در طریق تصوف داشت و نامش در ادبیات، نشانه از زهد و تقوی است. وی در سال 110 هجری قمری در گذشت و قبرش در مغرب شط العرب (اروند رود) قرار دارد.
منابع:
برگرفته از لغت نامه دهخدا.
