سابقاً آزمایش ها و تلاش های بسیاری برای به کارگیری نیروی برق در لوازم پخت و پز و گرما زا صورت گرفته بود. برای مثال شرکت
کرامپتون و شرکا Crompton and Company در سال 1891 تعدادی از این دستگاهها را در نمایشگاه لوازم برقی کریستال پالاس در
لندن به نمایش گذاشت. مدت کوتاهی پس از آن، در نمایشگاه سال 1893 کلمبین در
شیکاگو یک آشپزخانه برقی نمونه به نمایش گذاشته شد که تمام لوازم آن برقی بود. تا اواسط دهه 1890 شرکتهایی همچون
کرامپتون و
بریتیش پرومتئوس British Promtheus و شرکت های آلمانی
آ.ا.گ،
زیمنس و
ترما Therma، کتری، اتو، کباب پز، توستر، فر واجاق هایی را که عموماً به سبک تزیینی پر زرق و برق آن زمان ساخته شده بودند به بازار عرضه کردند. قیمت آنها گران بود و روی هم رفته قابل اعتماد نبودند و گرانی بهای مصرفی برق و در دسترس نبودن آن در همه جا از رواج آنها جلوگیری می کرد.
مشکل عمده در
بریتانیا و
امریکا این بود که شرکت های خدماتی تولید کننده برق فقط به تولید برق لازم برای روشنایی عمومی می پرداختند و در نتیجه فقط در ساعات تاریکی فعال بودند. شرکت های تولید کننده این دستگاهها باید تلاش بسیاری می کردند تا شرکت های خدماتی را راضی کنند که از تمام قدرت کارخانه هایشان استفاده کنند.
در سال 1908 بری A.F.Berry اجاق برقی پیشرفته ای به نام
تری سیتی Tricity را به بازار بریتانیا عرضه کرد و برای تشویق مردم به خرید آن اقدام به نمایش طرز کار آن در معرض عموم و ایراد سخنرانی نمود. تلاش های او بسیار موفقیت آمیز بود در بعضی از نواحی، ساعات تولید برق طولانی تر شد، بهای مصرفی برق کاهش یافت و شرکت های خدماتی از کرایه دادن اجاق و فروش دستگاههای برقی سود کلانی بردند. گردانندگان فروشگاههای بزرگ زنجیره ای نیز بتدریج مزایای استفاده از نیروی برق را دریافتند و دست به فعالیتهای تبلیغی زدند. مثلاً در سال 1906 در فروشگاه
وانامیکرز Wanamakers در
نیویورک نمایشگاه علمی لوازم خانگی برقی بر پا شد و در آن یک نمونه آشپزخانه و اتاق خواب مجهز به وسایل برقی را به نمایش گذاشتند.
در طراحی های اولیه بیشتر سعی بر این بود که رفاه و راحتی بیشتری فراهم شود و این امر از آن زمان تاکنون در طراحی اینگونه لوازم معمول شده است. اجاق
نایتینگل Nightingall که حدود سال 1908 در
استرالیا به بازار آمد، به صورت خودکار درجه حرارت را کنترل می کرد. اجاق خودکار کوپمن ساخت امریکا (1911) نیز علاوه بر کنترل حرارت به طور خودکار دارای پیچ زمانبندی برای خاموش و روشن کردن اجاق در زمان های از پیش تعیین شده بود. اجاق کوپمن Copeman دو فر آلومینیومی داشت که در جعبه چوبی عایق بندی شده پایه داری شبیه به گنجه گنجانده شده بودند. شلوغی عقربه ها، دگمه ها و سیم ها روی کشوی بین پایه های جلویی ، ظاهری در هم ریخته ایجاد کرده بود. مانند بسیاری از طرح های اولیه که ایده های نو را در خود می گنجانند، این طرح نیز نشان دهنده وجود تردید نسبت به اعمال نوآوری ها در اشکال بود.
در واقع، در ساخت اجاق های برقی به طور کلی از شکل و شیوه تولید اجاق های گازی الگو گرفته بودند، البته مدل ها و طرح های رایج دردهه 1930 بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود.
در سال 1954 گروهی که از طرف موسسه بهره وری اروپایی ا.ای.ای.سی OEEC از ایالات متحده دیدن کردند ، با مقایسه اجاق چهار شعله معمولی امریکایی و همتای اروپایی آن مدل « دولوکس» آلمانی ، خاطرنشان کردند که لوازم امریکایی بسیار ارزانتر و با ارزش تر از مدلهای اروپایی هستند. آنها همچنین به میزان استاندارد گرایی نیز توجه کردند. برای نمونه شرکت
هات پوینت Hotpoint هفت مدل از یک نوع دستگاه را که تنها از نظر ظرایف جزیی و لوازم فرعی با هم متفاوت بودند تولید می کرد و در نتیجه می توانست با کمی تغییر در خطوط تولید از تمام توانایی ماشین های پرس و قالب های استاندارد استفاده کند و بدین تریتب هزینه تولید را کاهش داد.
