امام جواد علیه السلام در نامهای به یکی از اصحاب باوفایش به نام
علی بن مهزیار چنین مرقوم فرمود:
«بسم الله الرحمن الرحیم. ای علی، خداوند به تو پاداش نیکو عنایت فرماید، تو را در بهشتش جای دهد، از خواری در دنیا و آخرت نگه دارد، و با ما محشور گرداند. خداوند به دلیل اطاعت و قدردانی از ما و انجام آنچه بر تو واجب است، پاداشت را بهشت قرار دهد.
اگر بگویم در فرمانبرداری از اوامر خداوند، همانند تو ندیدهام، امیدوارم راست گفته باشم. بدان که هیچ چیز تو بر من پنهان نیست؛ نه موقعیت تو، نه خدماتت در گرما و سرما و شب و روز. من از خداوند میخواهم وقتی در روز قیامت، خلائق را جمع میکند، با رحمت گستردهاش تو را چنان فرا گیرد که دیگران به حالت غبطه بخورند. و همانا خداوند دعاها را شنواست.»
منابع:
بحارالانوار، ج 50، ص 105، ح 22.
مراجعه شود به:
امام جواد علیه السلام و کمک به یاران