امام تنها یک راهنما نیست؛بلکه راهنمای دستگیر است.
رهبر به یک تعریف یعنی کسی که سبب تسهیل گروه در نیل به هدف بشود، به عبارت دیگر وی آسانگر نیل به مقصود است، راهنمای دستگیر است، احیاناً تنها راه را نمی نماید بلکه وسایل طی آن و رسیدن به فرجام آن را نیز فراهم می آورد.
حقیقت این است که میان راهنمایی و رهبری به حسب مورد «عموم من وجه» (به معنای اشتراک ریاضی دومجموعه) است. نبوت از نوع «راهنمایی» و امامت از نوع «رهبری» است و این دو مورداً عام من وجه می باشند.
ممکن است کسی فقط راهنما باشد و رهبر نباشد مانند همه مبلغین درست ما. اینها کناری ایستاده و راه و چاه را به دیگران ارائه می دهند و می گویند تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال. ممکن است کسی رهبر باشد ولی رهنما نباشد، یعنی راهی است آشکار و هدفی است مشخص.
ولی نیاز به نیرویی است که قدرتها را متمرکز و متشکل کند و سازمان بخشد و نیروهای خفته را بیدار و ناشکفته را به سوی سازندگی و ابتکار بسیج دهد همچنان که ممکن است یک شخص در آن واحد هم رهبر باشد و هم راهنما.
پس
امام تنها راه و چاه را نمی نمایاند بلکه انسانها را از چاه ضلالت بیرون می کشد!
منبع:امامت و رهبری؛مرتضی مطهری
