| بلمنیت ها یا بلمنوئیدها یک گروهی از سفالوپودهای منقرض شده هستند که از بسیاری جهات شبیه به اسکوئیدهای امروزی است. همانند آنها، بلمنیت ها دارای یک کیسه جوهر و ده بازو می‌باشند. بلمنیت ها در طی دوره های ژوراسیک و کرتاسه فراوان بوده اند و در سنگهای دریایی مزوزوئیک به صورت فراوان یافت می شوند که اغلب با آمونیت ها همراه هستند. بلمنیت ها به همراه آمونیت ها در اواخر دوره کرتاسه منقرض شدند. منشا بلمنیت ها در داخل ناتیلوئیدهای باکتری گون قرار دارد که زمان آنها از دوره دونین بوده است بلمنیت هایی که خوب حفظ شده اند، معمولا در سنگهای به سن می سی سی پین (یا کربونیفر آغازین) تا کرتاسه یافت میشوند. دیگر فسیلهای سفالوپودها شامل ناتیلوئیدها و گونیاتیت ها می شوند. |
ساختمان بلمنیت
به طور عادی تنها قسمت صدف که guard نامیده می شود در فسیل بلمنیت یافت می شود. guard به صورت گلوله ای شکل کشیده می باشد که حالت استوانه ای داشته و قسمت انتهایی آن ممکن است نوک تیز و گرد شده باشد. ناحیه مخصوصی در قسمت جلوی گارد وجود دارد که اصطلاحا الوئلوس (Aleveolus) نامیده می شود این حجره مخروطی شکل قسمتی از پوسته را در خود پناه می دهد که فراگموکون (Phragmocone) نامیده میشود. فراگموکون تنها در گونه که به خوبی حفظ شده اند دیده میشود. در طرف مقابل فراگموکون پرواستراکون نازک قرار دارد.
گارد، فراگموکون و پراستراکوم قسمتهای داخلی جاندار بودند که در واقع اسکلت جاندار را تشکیل می داند این قسمتها کاملا توسط رشته های ماهیچه های نرم احاطه شده بودند. موجود زنده مذکور در اصل بزرگتر از پوسته فسیل شده بود. این موجود زنده دارای بدن خطی طویل و چشمهای برجسته بود. گاردهای بلمنیت از
کلسیت تشکیل شده و معمولا به خوبی حفظ شده اند.
بزرگترین بلمنیت های یافت شده
گارد بلمنتیت های مگاتوتیس (Megateuthis) که در اروپا و آسیا یافت میشوند به طول 50 تا 60 سانتی متر اندازه گیری شده اند که طول موجود زنده این بلمنیت ها 3 متر تخمین زده میشود. بعضی از بلمنیت ها به عنوان
فسیل شاخص به کار می روند خصوصا فسیلهایی که در سازند گچ کرتاسه در اروپا یافت میشوند، از این فسیل ها زمین شناسان در
تعیین سن
استفاده می کنند. برخلاف اسکوئیدهای پیشرفته که بازوهای مکنده دارند، بلمنیت ها بازوهایی داشتند که حاوی چنگک های کوچکی برای صید طعمه ود. بلمنیت ها جانوران گوشتخوار ماهری بودند که ماهیها و جانوران دریایی دیگر را به وسیله شاخکهای حساسشان می گرفتند و با آرواره های منقاری شکل می خوردند.
مباحث مرتبط با عنوان
