علی رغم اینکه در قانون اساسی مشروطه از حقوق طبیعی و آزادی فردی و اجتماعی ذکری به میان نیامده بود مشروطه خواهان نسبت این اصل اعتراض نکردند . این نکته را نباید بر اشتباه و سهو شدن آزادیخواه گذارد، زیرا در میان گردانندگان و رهبران انقلاب مردانی بودند که کاملاً به اصول و مبانی رژیم دموکراسی کشورهای اروپائی آشایی داشتند وبه آزادیها و حقوق طبیعی افراد ملت معتقد بودند. اما با توجه به توطئه ها و دسیسه هایی که توسط مخالفا مشروطه چیده می شد. رهبران انقلاب و گردانندگان نخستین دورة مجلس ملی شرایط صامحه را در مورد پاره ای از اصول به اسرار و پافشاری ترجیح دادند و با علم و وقوف کامل بر لزوم گنجاندن مواد مربوط به آزادیها و حقوق افراد، برای نجات انقلاب و در دست گرفتن ابتکار عمل با سرعت و عجله قانون اساسی را تدوین کردند وبه تصویب مجلس رساندند و در مورد اعتنام فرصت بوده اند تا در شرایط مساعد و پس از استقرار کامل قوه مقننه در تکمیل قانون اساسی بکوشند. |
|
|
|