« محمد بن اسحاق » می گوید:
در مدینه خانوارهای فراوانی بودند که روزی آنها و آنچه به آن نیاز داشتند به آنها می رسید و ابدا نمی دانستند از کجا تاًمین می شوند. و وقتی
علی بن الحسین علیه السلام به شهادت رسید، تازه متّوجه شدند که همه آن کمکها از جانب امام بوده است.
حضرت علی بن الحسین در تاریکی شبها از خانه خارج می شد و خورجین و انبانی را که در آن سکه های درهم و دینار و غذا و آذوقه بود بر پشت حمل می کرد. وقتی به در خانه نیازمندان می رسید، یکی یکی درها را به صدا درمیآورد و به ساکنان آنها انفاق میکرد.
امام همواره صورت خود را می پوشاند تا فقرا او را نشناسند. بسیاری از اوقات، فقرا کنار در خانه خود به انتظار او میایستادند و همین که او را می دیدند به همدیگر مژده میدادند و میگفتند:« صاحب خورجین آمد!»
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص 56، حدیث 7 به نقل از ارشاد و ص 88 حدیث 77 به نقل از مناقب و ص 62 به نقل از خصال و ص 66 حدیث 28 به نقل از علل الشرایع ص 89 به نقل از مناقب و ص 100 به نقل از کشف الغمه
مراجعه شود به: