ابوذرغفاری میگوید:
روزی در حضور
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در خانه
ام سلمه نشسته بودم و پیامبـــر با من سخن می گفت.
علی بن ابیطالب علیه السلام از راه رسید. چهره پیامبر با ورود حضرت علی علیه السلام از خوشحالی درخشید، علی را در آغوش گرفت و میان دو چشم او را بوسید.
آنگاه پیامبر رو به من کرد و فرمود:« آیا او را آنگونه که باید، می شناسی؟»
گفتم:« ای رسول خدا، او برادر و پسرعموی تو و همسر
فاطمه و پدر
حسن و
حسین، دو آقای جوانان اهل
بهشت است.»
رسول خدا فــــرمود:« ای ابوذر، او امام درخشان و نورانی است؛ بلندترین نیزه خداوند، و بزرگترین در خداست. هر کس که بخواهد به خدا برسد و خدا را بخواهد، باید از این در داخل شود. ای ابوذر، او کسی است که قیام به قسط و داد کرده، از حریم الهی حمایت و دفاع میکند. او یاور دین خداست و حجت خدا بر خلق او.»
منبع:
بحارالانوار، ج 40، ص 55، حدیث 90 --------کنزجامع الفوائد