عبدالله بن سنان می‌گوید:
ذریح محاربی برایم تعریف کرد که به
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام گفت:«خداوند در قرآنش فرمانی داده است که دوست دارم بفهمم معنایش چیست. در سوره حج، آیه 29 فرموده:«
ثمَّ لیَتَضٌوا تَفَثَهُم وَلیوفوا نُذُورَهُم»؛ (حاجیان خانه خدا باید چرک و آلایش خویش را بزدایند و به نذر خود وفا کنند.)
حضرت صادق علیه السلام فرمود:«منظور از آیه ملاقات با امام است.»
ماجرا را از ذریح شنیدم. خودم نزد امام رفتم و معنای همان آیه را پرسیدم.
امام فرمود:« منظور از زدودن چرک و آلایش کوتاه کردن سبیل و گرفتن ناخن و این نوع کارهاست.»
به امام گفتم:«ذریح محاربی از قول شما آیه را به گونه‌ای دیگر تفسیر می‌کند.»
امام فرمود:« هم ذریح و هم تو راست می‌گویید. قرآن ظاهری دارد و باطنی، ولی کیست که بتواند آنچه را ذریح تحمل می‌کند، تحمل کند.»
منابع:
بحارالانوار، ج 92، ص 94، ج 47 از تفسیر عیاشی؛
نور ملکوت قرآن، ج 1، ص 326 - 328
