احمد بن عمره می گوید:
به قصد دیدار
حضرت رضا علیه السلام از شهر خود،
کوفه، خارج شدم. وقتی خدمت امام رسیدم، عرض کردم:«وقتی من از خانه خارج شدم، همسرم باردار بود. دعا بفرمایید خداوند به من پسری عطا کند.»
امام فرمود:«فرزند تو، پسر است. او را "عمر" نامگذاری کن!»
عرض کردم:«من قصد کرده ام او را "علی" بنامم و به خانواده ام گفته ام نام او را علی بگذارند.»
امام فرمود:«نام او را عمر بگذار.»
وقتی به کوفه برگشتم، دیدم خداوند پسری به من عنایت فرموده و نام او را هم "علی" گذاشته اند. من نام او را تغییر دادم و "عمر" گذاشتم.
همسایگان نزد من آمدند و گفتند:«ما از این به بعد هر شایعه‌ای که درباره‌ی
شیعه بودن تو بشنویم، باور نمی‌کنیم، و دانستیم که به "عمر" بیش از "علی" احترام می‌گذاری.»
اینجا بود که راز توصیه‌ی حضرت رضا علیه السلام را فهمیدم و دانستم این نامگذاری را از روی
تقیّه به من امر فرموده بود تا جانم به خطر نیفتد.
منابع:
بحارالانوار، ج 52، ص 55.
مراجعه شود به:
معجزات حضرت رضا علیه السلام
