دید کلی
در گذشته برای توضیح
مقیاس بزرگ ساختمانی و تکامل جهان مدلهای کیهانشناختی گوناگون پیشنهاد شده بود. در میان این مدلهای پیشنهادی ، مدلهایی وجود دارند که بر پایه
نظریه نسبیت عام بنا شدهاند. این نظریه از یک زبان هندسی استفاده میکند. به این مفهوم که حضور ماده ، ویژگیهای مادی فضا - زمان فضای چهار بعدی که زمان به عنوان (
بعد چهارم به ابعاد سه گانه فضایی استفاده میشود) را تعیین میکند. مشکلات بزرگی که در سر راه بودند، به میزان قابل توجهی ، با توجه به این فرض که
جهان در مقیاس بزرگ از لحاظ فضایی همسان و همگن است کاهش یافتهاند. فرض یکنواختی جهان در مقیاس بزرگ
اصل کیهان شناسی خوانده میشود.
اصل کیهان شناسی
فرض یکنواختی جهان در مقیاس بزرگ ، مبین این مطلب است که اگر از بینظمیهای محلی چشمپوشی کنیم، جهان از هر محلی که بدان نگریسته شود یک صورت ثابت را عرضه میکند. تصویر جهان برای ناظرانی که در
کهکشانهای دیگر هستند باید همچون تصویر ما از جهان باشد. آنها
صورتهای فلکی دیگر و دسته بندیهای دیگری از کهکشانها را خواهند دید. لیکن بر طبق اصل کیهانشناسی ، میبایست ویژگیهای بزرگ مقیاسی از قبیل
انبساط جهان ،
ثابت هابل ، پارامتر
شتاب منفی و
چگالی متوسط ، در همه جا یکسان باشد. هیچ کهکشان ارجحی در جهان وجود ندارد.
مبانی اصل کیهان شناسی
اصل کیهان شناسی ، بر مبنای مشاهده استوار است.
هابل ،
شاپلی و همکاران دانشگاهی آنها مشاهده کردند که تعداد کهکشانها تا یک اندازه محدود ، بطور مستقیم با حجم فضای متناظر با آن اندازه ، تغییر میکند. مشاهده بعدی آنها مبنی بر این که کهکشانها به گونهای همسان در پهنه آسمان توزیع شدهاند، به این نتیجه منتهی شد که جهان بطور یکنواخت (یعنی بطور همگن و همسان) از ماده پوشیده شده است.
مباحث مرتبط با عنوان